Φιλοσοφια

Ἔλα κοντά μου, δὲν εἶμαι ἡ φωτιά. Τὶς φωτιὲς τὶς σβήνουν τὰ ποτάμια. Τὶς πνίγουν οἱ νεροποντές. Τὶς κυνηγοῦν οἱ βοριάδες. Δὲν εἶμαι, δὲν εἶμαι ἡ φωτιά. Ἔλα κοντά μου δὲν εἶμαι ἄνεμος. Τοὺς ἄνεμους τοὺς κόβουν τὰ βουνά. Τοὺς βουβαίνουν τὰ λιοπύρια. Τοὺς σαρώνουν οἱ κατακλυσμοί. Δὲν εἶμαι, δὲν εἶμαι ὁ ἄνεμος. Ἐγὼ δὲν εἶμαι παρὰ ἕνας στρατολάτης ἕνας ἀποσταμένος περπατητὴς ποὺ ἀκούμπησε στὴ ρίζα μιᾶς ἐλιᾶς ν᾿ ἀκούσει τὸ τραγούδι τῶν γρύλων. Κι ἂν θέλεις, ἔλα νὰ τ᾿ ἀκούσουμε μαζί. Μενέλαος Λουντέμης (Κωνσταντινούπολη 1906 - Ἀθήνα 1977): (ψευδώνυμο τοῦ Γιάννη Βαλασιάδη)· πεζογράφος καὶ ποιητής. CoverPhoto: Pre Kiss,2010, Olivia Bee

Τι κρίμα οι βλάκες να είναι τόσο σίγουροι και οι έξυπνοι τόσο διστακτικοί! Απ’ ό,τι μπορώ να θυμηθώ, δεν υπάρχει ούτε μια λέξη στα Ευαγγέλια που να επαινεί την ευφυΐα. Οι άνθρωποι γεννιούνται αμόρφωτοι, όχι ηλίθιοι. Γίνονται ηλίθιοι με την εκπαίδευση. Αν στον κόσμο σήμερα υπήρχε ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων που επιθυμούσε τη δική του ευτυχία περισσότερο απ’ ό,τι επιθυμούσε τη δυστυχία των άλλων, σε μερικά χρόνια θα είχαμε έναν παράδεισο. Δεν θα πέθαινα ποτέ για τα πιστεύω μου, γιατί μπορεί να είναι λάθος. Είναι σπατάλη ενέργειας να θυμώνεις μ’ έναν άνθρωπο που συμπεριφέρεται άσχημα, όπως είναι να θυμώνεις με ένα αμάξι που δεν παίρνει μπροστά. Κι αν ακόμα υπάρχει Θεός, αμφιβάλλω ότι έχει τη ματαιοδοξία να προσβάλλεται από αυτούς που αμφισβητούν την ύπαρξή Του. Μια καλή ζωή είναι αυτή που εμπνέεται από την αγάπη και καθοδηγείται από τη γνώση. Ένα από τα σημάδια επερχόμενου νευρικού κλονισμού είναι όταν πιστεύει κανείς ότι η δουλειά του είναι φοβερά σημαντική. Είναι πιθανό η ανθρωπότητα να βρίσκεται στο κατώφλι μια χρυσής εποχής. Αν είναι έτσι όμως, πρέπει πρώτα να αποκεφαλίσουμε τον δράκο που φυλάει την πόρτα, και ο δράκος αυτός είναι η θρησκεία. Είδα μια μέρα ένα παιδί στο σχολείο να κακομεταχειρίζεται ένα μικρότερο αγόρι. Αγανάκτησα, αλλά μου απάντησε: «Οι μεγαλύτεροι με χτυπούν και εγώ χτυπώ τους μικρότερους. Είναι δίκαιο». Με αυτά τα λόγια συνόψισε την ιστορία του ανθρώπινου είδους. Τρία πάθη, απλά, αλλά κατακλυσμιαία, εξουσιάζουν τη ζωή μου: Η λαχτάρα για αγάπη, η αναζήτηση της γνώσης και η αβάσταχτη θλίψη για τα βάσανα του ανθρώπινου είδους. (η πρώτη φράση από την αυτοβιογραφία του) Οι θρησκείες που καταδικάζουν την ηδονή των αισθήσεων, ωθούν τους ανθρώπους να αναζητούν την ηδονή της εξουσίας. Η αναφορά ενός ηλιθίου για τα λόγια ενός ευφυούς ανθρώπου δεν μπορεί να είναι ακριβής, επειδή υποσυνείδητα μεταφράζει αυτό…

Και, γενικώς, η μουσική είναι τρομερό πράγμα. Τι είναι; Δεν καταλαβαίνω, τι είναι η μουσική; Τι κάνει; Και γιατί το κάνει αυτό που κάνει; Λένε ότι η μουσική επενεργεί με τρόπο που εξυψώνει την ψυχή. Ανοησίες! Ψέματα! Ναι, επενεργεί, επενεργεί φοβερά, το αναγνωρίζω, αλλά καθόλου με τρόπο που εξυψώνει την ψυχή. Δεν επενεργεί ούτε με τρόπο που εξυψώνει ούτε με τρόπο που χαμηλώνει την ψυχή,αλλά με τρόπο που ερεθίζει την ψυχή. Πως να σας το πω; Η μουσική με κάνει να ξεχνώ τον εαυτό μου,την πραγματική μου κατάσταση, με μεταφέρει σε μια κατάσταση, όχι δική μου. Έχω την εντύπωση ότι υπό την επήρεια της μουσικής αισθάνομαι ό,τι δεν μπορώ να αισθανθώ στην πραγματκότητα, ότι καταλαβαίνω ό,τι δεν μπορώ να καταλάβω στην πραγματικότητα, ότι μπορώ να καταφέρω ό,τι δεν μπορώ να καταφέρω στην πραγματικότητα. Υποθέτω ότι η μουσική ενεργεί σαν χασμουρητό, σαν γέλιο: δε νυστάζω αλλά χασμουριέμαι, αφού βλέπω κάποιον να χασμουριέται, δεν έχω με τι να γελάσω αλλά γελάω, αφού βλέπω ακούω κάποιον να γελάει. Η μουσική με μεταφέρει αμέσως στην ψυχική κατάσταση στην οποία βρισκόταν εκείνος που έγραψε αυτή τη μουσική. Η ψυχή μου ταυτίζεται με την ψυχή του και μαζί του μεταφέρομαι από τη μία κατάσταση στην άλλη, αλλά γιατί το κάνω αυτό,δεν ξέρω. Βλέπετε,εκείνος που έγραφε π.χ. τη Σονάτα του Κρόιτσερ,ο Μπετόβεν,αυτός ήξερε γιατί βρισκόταν σ'αυτήν την κατάσταση -αυτή η κατάσταση τον οδήγησε να κάνει ορισμένες πράξεις,είχε για εκείνον κάποια σημασία, ενώ για μένα δεν έχει καμία. Γι'αυτό η μουσική μόνο ερεθίζει και δεν ολοκληρώνει. Leo Tolstoy, Η Σονάτα του Κρόιτσερ - απόσπασμα || René François Xavier Prinet "Kreutzer Sonata" Πηγή: 23oGramma

Tις προάλλες φώναξα στο γραφείο μου τη δεσποινίδα Ιουλία, τη δασκάλα των παιδιών. Έπρεπε να της δώσω το μισθό της. - Κάθισε να κάνουμε το λογαριασμό, της είπα. Θα 'χεις ανάγκη από χρήματα και συ ντρέπεσαι να ανοίξεις το στόμα σου... Λοιπόν... Συμφωνήσαμε για τριάντα ρούβλια το μήνα... - Για σαράντα. - Όχι, για τριάντα, το έχω σημειώσει. Εγώ πάντοτε τριάντα ρούβλια δίνω στις δασκάλες... Λοιπόν, έχεις δύο μήνες εδώ... - Δύο μήνες και πέντε μέρες... - Δύο μήνες ακριβώς... Το 'χω σημειώσει... Λοιπόν, έχουμε εξήντα ρούβλια. Πρέπει να βγάλουμε εννιά Κυριακές... δε δουλεύετε τις Κυριακές. Πηγαίνετε περίπατο μετα παιδιά. Έπειτα έχουμε τρεις γιορτές... Η Ιουλία έγινε κατακόκκινη και άρχισε να τσαλακώνει νευρικά την άκρη του φουστανιού της, μα δεν είπε λέξη. - Τρεις γιορτές... μας κάνουν δώδεκα ρούβλια το μήνα... Ο Κόλιας ήταν άρρωστος τέσσερις μέρες και δεν του έκανες μάθημα... Μονάχα με τη Βαρβάρα ασχολήθηκες... Τρεις μέρες είχες πονόδοντο και η γυναίκα μου σου είπε να αναπαυτείς μετά το φαγητό... Δώδεκα και εφτά δεκαεννιά. Αφαιρούμε, μας μένουν... Χμ! σαράντα ένα ρούβλια... Σωστά; Το αριστερό μάτι της Ιουλίας έγινε κατακκόκινο και νότισε. Άρχισε να τρέμει το σαγόνι της. Την έπιασε ένας νευρικός βήχας, έβαλε το μαντίλι στη μύτη της, μα δεν έβγαλε άχνα. - Την παραμονή της πρωτοχρονιάς έσπασες ένα φλιτζάνι του τσαγιού με το πιατάκι του... Βγάζουμε δύο ρούβλια... Το φλιτζάνι κάνει ακριβότερα γιατί είναι οικογενειακό κειμήλιο, μα δεν πειράζει... Τόσο το χειρότερο! Προχωρούμε! Μια μέρα δεν πρόσεξες τον Κόλια, ανέβηκε ο μικρός στο δέντρο και έσκισε το σακάκι του... Βγάζουμε άλλα δέκα ρούβλια... Άλλη μια μέρα που δεν πρόσεχες, έκλεψε μια καμαριέρα τα μποτάκια της Βαρβάρας. Πρέπει να 'χεις τα μάτια σου τέσσερα, γι' αυτό σε πληρώνουμε... Λοιπόν, βγάζουμε άλλα πέντε ρούβλια. Στις δέκα του Γενάρη σε δάνεισα δέκα ρούβλια... - Όχι, δεν έγινε…

Μπορείτε Να Έχετε Αυτό Ακριβώς Που Θέλετε, Αρκεί Να Ζητήσετε Αυτό Που Ακριβώς Θέλετε. Ίσως να έχετε μερικές ιδέες, σχετικά με όλα αυτά, που θέλετε να έχετε στην ζωή σας, περισσότερα χρήματα, καλύτερη δουλειά, μεγαλύτερο αυτοκίνητο, πιο πολλούς πελάτες, ή καλύτερες σχέσεις. Ξέρετε όμως Ακριβώς Με Ακρίβεια τι Ακριβώς θέλετε; …κι αν αυτό που θέλετε είναι κάτι που όντως εσείς το θέλετε κι όχι κάποιος άλλος; Για να έχουν οι Σκέψεις, Θετικές Σκέψεις, Σκοποί, Όνειρα, Δηλώσεις, δύναμη και να αποκτήσετε αυτό που ζητάτε, θα πρέπει να δείτε προσεκτικά, αυτό που Δηλώνετε στο Σύμπαν της ύλης, είναι αυτό που θέλετε; Είναι αυτό που θα σας κάνει καλύτερο εσάς και τους γύρω σας; Είναι αυτό που όταν το αποκτήσετε θα ομορφύνει την ζωή σας, θα αναδείξει τον καλύτερο τον ανώτερο εαυτό σας; Καμιά φορά ζητάμε πράγματα και όταν τα αποκτούμε, ανακαλύπτουμε, ότι δεν είναι ακριβώς όπως τα έχουμε φανταστεί, δεν μας χαροποίησαν, δεν μας έδωσαν την ικανοποίηση που περιμέναμε. Συμβαίνει. Το πλέον τραγικό είναι ότι δεν είμαστε έτοιμοι ενεργειακά για να διαχειριστούμε-απολαύσουμε, το νέο, το διαφορετικό, το δυνατό. Καμιά φορά αυτό που ταιριάζει στις σκέψεις που κάνουμε, είναι η μιζέρια και η κακομοιριά, άσχετα του τι λέμε με τα λόγια. Μπορεί να λέμε “θέλω περισσότερα χρήματα” αλλά σπάνια γνωρίζουμε τι θα κάνουμε με αυτά τα χρήματα όταν έρθουν, αν έχουμε την απαιτούμενη ενέργεια-παιδεία- γνώση- μόρφωση, για την διαχείριση τους, και ακόμη χειρότερα δεν γνωρίζουμε ΠΟΣΑ ΑΚΡΙΒΩΣ χρήματα είναι αυτά που θέλουμε. Παρ όλα αυτά, απλά “θέλουμε περισσότερα χρήματα” έτσι χαριτωμένα και αόριστα. Πίσω από αυτή την σχιζοφρένεια – εκτός από την τεμπελιά να μάθετε περί αυτού που ζητάτε- είναι και η Σκέψη που διασκορπίζεται δεξιά – αριστερά, που πηδάει από κλαδί σε κλαδί, σαν χαζοχαρούμενο πιθηκάκι. Για το ίδιο πράγμα που θέλετε, κάνετε, ταυτόχρονα, τουλάχιστον δέκα διαφορετικές σκέψεις, είναι…

«Να γελάς πιο πλούσια από όλους τους ευτυχισμένους. Να κλαις πιο αληθινά από όλους τους λυπημένους. Και να αγαπάς. Να αγαπάς όπως πρέπει να αγαπηθούν μια μέρα όλοι οι άνθρωποι» – Μενέλαος Λουντέμης Να γελάς, να κλαις, ν’ αγαπάς. Κι αν πληγωθώ; Με ρωτάτε συχνά. Κι αν πονέσω; Κι αν ο άλλος δεν μου συμπεριφερθεί με τον ίδιο τρόπο; Κι αν ο άλλος δεν είναι αντάξιος των προσδοκιών μου; Κι αν με εγκαταλείψει; Κι αν με απατήσει; Κι αν, κι αν; Κι αν λοιπόν με αυτό τον τρόπο το μόνο που καταφέρνεις είναι να μη ζεις; Κι αν με αυτό τον τρόπο εγκλωβίζεσαι στους φόβους και στις σκέψεις σου; Κι αν με αυτό τον τρόπο μαθαίνεις να υψώνεις τείχη και άμυνες, που ενώ θεωρείς ότι σου προσφέρουν ασφάλεια, την ίδια στιγμή σε εγκλωβίζουν; Να αγαπάς… Να αγαπάς όπως πρέπει να αγαπηθούν μια μέρα όλοι οι άνθρωποι, είπε ο Λουντέμης. Να απολαύσεις αυτό το συναίσθημα και να μην το ακυρώνεις με τους φόβους σου. Να το απολαύσεις και να το διεκδικήσεις. Όλοι οι άνθρωποι έχουμε δικαίωμα στην αγάπη, στην απόλαυση, στην ηδονή, στην έκφραση των συναισθημάτων και στην απόλαυσή τους. Μην φοβάσαι να αγαπήσεις. Μην φοβάσαι να αγαπηθείς. Να βρεις όμως τον κατάλληλο άνθρωπο. Εκείνον που θα σε ακούσει, εκείνον που θα νιώσει τις ανάγκες και τα θέλω σου, εκείνον που δεν θα φοβηθεί να τσαλακωθεί μαζί σου. Στο δρόμο σου θα συναντήσεις και πολλούς που δεν θα είναι οι κατάλληλοι. Θα υπάρξουν πολλές στιγμές που θα απογοητευτείς. Θα υπάρξουν πολλά βράδια που θα νιώθεις τα δάκρυά σου να κυλάνε και δεν θα μπορείς να σταματήσεις. Κι άλλα βράδια που θα υπάρχει ένα αναπάντητο γιατί. Μην αφήσεις όμως το φόβο σου να κυριαρχήσει. Μην πιστέψεις ότι όλοι είναι ακατάλληλοι και ότι όλοι θα σε πληγώσουν. Μην κλειστείς μέσα. Να βγεις.…

Από παιδί σου έλεγαν πως όταν θέλεις κάτι πολύ, στο τέλος θα το αποκτήσεις. Τα χρόνια πέρασαν, οι επιθυμίες σου έμειναν στο ντουλάπι και το σύμπαν δεν αποδείχτηκε τόσο φιλικό μαζί σου. Σε όλα τα κομμάτια της ζωής σου πήγαινες με αυτή τη λογική μέχρι που ο Κοέλιο κι η γνωστή του φράση «Όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ, το σύμπαν συνωμοτεί για να γίνει η επιθυμία σου πραγματικότητα» άρχιζαν να σε εκνευρίζουν. Στη ζωή έλκουμε αυτό που είμαστε κι όχι αυτό που θέλουμε πολύ. Σίγουρα τα «θέλω» μας αντικατοπτρίζουν τον εαυτό μας αλλά αυτό ως ένα βαθμό. Αν το κάρμα είναι κάτι σαν την τεράστια ρόδα του λούνα παρκ, η θέα από ψηλά όσο επικίνδυνη είναι, άλλο τόσο είναι μαγευτική και καλώς ή κακώς εσύ διαλέγεις τη θέα κι από πόσο ψηλά θα την δεις. Όσον αφορά τις σχέσεις το «έλκουμε ό,τι είμαστε» ισχύει και με το παραπάνω. Όσο κι αν επιθυμείς κάποιον πολύ, πάντα θα παίρνεις αυτό που ταιριάζει στην ψυχοσύνθεσή σου την εκάστοτε στιγμή. Δεν μπορεί να είσαι μπερδεμένος και να προσπαθείς να έλξεις έναν άνθρωπο ξεκάθαρο. Στο κάτω-κάτω της γραφής τι σου φταίει κιόλας; Είσαι χαρούμενος; Έλκεις τη χαρά! Είσαι λυπημένος; Έλκεις τη λύπη! Είσαι μπερδεμένος; Συγχαρητήρια, κέρδισες έναν μ@λακομαγνήτη τελευταίας τεχνολογίας κι ό,τι αυτό συνεπάγεται μαζί. Μην απορείς! Η ζωή είναι σαν ένα ζεστό πιάτο φαγητό κι εσύ σαν έμπειρος μάγειρας οφείλεις να βάζεις τα απαραίτητα συστατικά που θα απογειώσουν τη γεύση την κατάλληλη στιγμή. Όταν είσαι έτοιμος πραγματικά να είσαι ευτυχισμένος τότε η ζωή , ναι, θα φανεί γενναιόδωρη μαζί σου και θα σου δώσει όλες τις ευκαιρίες για να ζήσεις την ευτυχία που προετοίμασες τον εαυτό σου. Άλλο το «θέλω», άλλο το «κάνω» κι άλλο το «είμαι». Τα τρία αυτά ρήματα όσο συναφή κι αν φαίνονται, απέχουν χιλιόμετρα μεταξύ τους το ένα…

«Όλα αλλάζουν όταν αρχίζεις να εκπέμπεις την δική σου συχνότητα, παρά όταν απορροφάς αυτές που υπάρχουν γύρω σου, όταν αρχίζεις να αποτυπώνεις την πρόθεση σου στο σύμπαν παρά να λαμβάνεις ένα αποτύπωμα από την ύπαρξη». -Μπάρμπαρα Μαρσίνιακ Πιθανότατα σας είναι προφανές μέχρι τώρα πως η αντίληψη διαμορφώνει την πραγματικότητα. Κάθε άτομο που συναντάτε (συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού σας) βρίσκεται σε μια διάσταση συνείδησης που διαμορφώνει την πραγματικότητα του με τις βαθύτερες πεποιθήσεις του γι αυτήν. Ο εξωτερικός κόσμος, είναι απλώς το σύμπαν που λέει, «ναι, έχεις δίκιο» σε ό, τι πιστεύετε γι αυτό, και εκδηλώνεται με φυσική μορφή. Γι αυτούς που ζουν ασυνείδητα, εννοώντας δηλαδή ότι το μυαλό και οι σκέψεις τους τους χρησιμοποιούν αντί να συμβαίνει το αντίθετο, ο κόσμος μπορεί να φαίνεται ένα απειλητικό μέρος. Όταν κάποιος αισθάνεται θύμα των καταστάσεων και βασίζεται μόνο στην λογική ή στα αποδεδειγμένα γεγονότα για να κάνει επιλογές, απαιτείται μεγάλη προσπάθεια για να κάνει την ζωή που θέλει. Αλλά μόλις η συνείδηση κάποιου αρχίσει να αφυπνίζεται, γίνεται όλο και πιο φανερό ότι είμαστε στην πραγματικότητα πολύ πιο ισχυροί από όσο είχαμε συνειδητοποιήσει στο παρελθόν. Όσο περισσότερο κάποιος ευθυγραμμίζεται με τον εσωτερικό δημιουργό και την δύναμη του, τόσο πιο πολύ το σύμπαν αρχίζει να τον εξυπηρετεί ως κυρίαρχο της δημιουργίας. Με απλά λόγια, όσο περισσότερο κάποιος πιστεύει και εμπιστεύεται την δύναμη του, ο εξωτερικός κόσμος θα αρχίσει να αντανακλά την απόδειξη αυτής της πίστης. Πώς λοιπόν κάποιος από το να είναι θύμα των περιστάσεων και ουσιαστικά ανίσχυρος γίνεται ο απόλυτος δημιουργός και πηγή δύναμης του κόσμου του; Στην πραγματικότητα μπορεί να συμβεί σε λίγα δευτερόλεπτα και δεν αποτελεί έκπληξη το ότι όλα είναι θέμα αντίληψης. Παρακάτω βρίσκονται 5 αντιλήψεις για να αλλάξετε την ενέργεια σας από αδύναμη σε ισχυρή. Με το πέρασμα του χρόνου, όσο πιο πολύ ένα άτομο ενσωματώνει αυτές τις…

Ο Καρλ Γιουνγκ και η συγχρονικότητα: Η αναζήτηση του νοήματος στις Συμπτώσεις Τι είναι η συγχρονικότητα; Και πώς μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε για εσωτερική ανάπτυξη; Γράφει ο Harry J. Stead Μερικές φορές συμβαίνουν γεγονότα στη ζωή μας που φαινομενικά είναι πέρα ​​από τη σφαίρα της τύχης χωρίς εξήγηση ή αιτία. Τέτοιες συμπτώσεις έχουν νόημα μόνο για το άτομο που τις βιώνει και είναι δύσκολο να εξηγηθούν σε άλλους χωρίς την κατηγορία ότι είναι προληπτικός ή ότι διαβάζει πάρα πολύ τέτοια πράγματα. Ακούει κανείς συχνά τους ανθρώπους να λένε. «Λοιπόν, το πιο περίεργο πράγμα μου συνέβη σήμερα.» Αλλά δεν είναι συνηθισμένο για κανέναν να σκεφτεί για τη σύμπτωσή του αυτή κάτι άλλο πέρα από το γεγονός ότι ήταν περίεργη. Και ήταν πράγματι περίεργη, αλλά είναι μόνο αυτό; Θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε εάν τέτοιες συμπτώσεις έχουν κάποιο νόημα, ένα μήνυμα, κάποια βαθύτερο μήνυμα; Αυτή είναι η ερώτηση που έθεσε ο ψυχολόγος Carl Jung όταν πρότεινε μια νέα έννοια που ονόμασε «Συγχρονικότητα». Με απλά λόγια, η συγχρονικότητα είναι ένα μη αιτιατό γεγονός στον εξωτερικό κόσμο που συμπίπτει με πράγματα που συμβαίνουν στον εσωτερικό κόσμο, όπως οι σκέψεις, τα συναισθήματα και τα όνειρά μας. Μέσω αυτής της ιδέας ο Jung προσπαθούσε να αφαιρέσει τις κατηγορίες της δεισιδαιμονίας και τη φαντασίωσης που περιβάλλουν τέτοια απρόβλεπτα και εντυπωσιακά γεγονότα και παρουσίαζε όσο καλύτερα μπορούσε ένα επιστημονικό πλαίσιο που θα παρείχε διευκρίνιση και θα επέτρεπε τη συζήτηση τέτοιων γεγονότων. Στην προσπάθειά του εμπνεύστηκε τα αρχαία κινεζικά κείμενα, ιδιαίτερα το I-Ching, το οποίο δηλώνει ότι υπάρχει μια αλληλεπίδραση μεταξύ του ατόμου και του σύμπαντος, ότι η εσωτερική του κατάσταση συμμετέχει στον εξωτερικό κόσμο. Όταν αυτές οι δύο καταστάσεις συνδέονται, βιώνεται ένα γεγονός συγχρονικότητας. Ένα παράδειγμα τέτοιου γεγονότος μπορεί να περιλαμβάνει την επιλογή ενός τυχαίου τηλεοπτικού προγράμματος για παρακολούθηση και την ανακάλυψη μετά από κάποιο χρονικό διάστημα ότι ο κύριος χαρακτήρας βιώνει τις ίδιες…

Της Σοφίας Παπαηλιάδου Κι έρχεται που λες ένα πρωί, που αποφασίζεις να κυρήξεις «παύση πυρός». Όχι, μην τρομάζεις, δεν μιλάω για παύση ζωής. Aυτή και να θελες δεν περιμένει λεπτό. Σου μιλάω όμως για όλες εκείνες τις μικρές κι ανώφελες μάχες που βάζεις τον εαυτό σου να δώσει και σε εξαντλούν. Αφαιρούν από μέσα σου ενέργεια, διάθεση, χαμόγελο.. Άνθρωποι μικροί, φαιδροί, λίγοι, που προσπαθούν να γίνουν κάτι τραβώντας τα σκοινάκια της ζωής σου νομίζοντας πως στοχεύουν στην καρδιά σου. Και για δες το λίγο πιο καθαρά; Μήπως το κατάφεραν κάποιες στιγμές; Μήπως τους αφιέρωσες χρόνο από την ζωή σου για να ασχοληθείς μαζί τους; Χάρηκαν με το στραβοπάτημά σου; Ε και; Σε λίγο θα σηκωθείς, σε λίγο θα σταθείς όρθια, σε λίγο θα περπατήσεις, σε λίγο δεν θα μπορούν να χαμογελάσουν άλλο. Όχι γιατί θα κάνεις κάτι εσύ. Εσύ θα κάνεις το φυσιολογικό και δεν θα ασχοληθείς καν μαζί τους. Εκείνοι όμως, όταν δεν έχουν ζωή, όταν δεν έχουν κάτι άλλο να ασχοληθούν, όταν δεν έχουν νόημα στο τίποτα που είναι και στο κενό που ζουν, τι θα κάνουν; Δεν σε νοιάζει! Ούτε κι εμένα με νοιάζει. Είναι εκείνη η στροφή στη ζωή που αποφασίζεις να μην κάνεις τίποτα! Να μην αλλάξεις τίποτα, να μην ανατρέψεις τίποτα, να μην παλέψεις και να μην πολεμήσεις για τίποτα! Είναι εκείνη η στιγμή που εσύ θα κάνεις αυτό που θες και η ζωή θα μοιράσει απαντήσεις για σένα. Και ξέρεις, η ζωή έχει την τάση να τα τακτοποιεί όλα με έναν δικό της τρόπο. Σαρωτικό και απόλυτο. Κι εσύ, δεν χρειάζεται καν να τα ελέγχεις όλα, δεν χρειάζεται καν να τα έχεις όλα κάτω από την ασφυκτική πίεση της τελειότητας σου. Δεν χρειάζεται καν να προετοιμαστείς για όλα. Άλλωστε η ζωή έχει μια τάση να δοκιμάζει τα πιο ακραία της…