Ντοστογιέφσκι: Όταν σταματάς να διαβάζεις βιβλία, παύεις να σκέφτεσαι

Ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι που γεννήθηκε 11 Νοεμβρίου 1821 είναι ένας από τους πιο διάσημους συγγραφείς της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Τα αριστουργηματικά έργα του ερευνούν ερωτήματα  γύρω από την ζωή και τον θάνατο… 1.    Πρέπει να αγαπάς την ζωή περισσότερο από το ίδιο το νόημα της ζωής. 2.    Ένα καινούργιο βήμα, μια καινούργια λέξη είναι ότι οι άνθρωποι φοβούνται. 3.    Υπάρχουν όρια στο μυαλό του κάθε ενός, που πέρα από αυτά είναι επικίνδυνο να περάσεις. Μόλις περάσεις την γραμμή, είναι αδύνατο να γυρίσεις πίσω. 4.    Η ευτυχία δεν βρίσκεται στην ευτυχία αλλά στην προσπάθεια για αυτήν. 5.    ‘Όταν σταματάς να διαβάζεις βιβλία, παύεις να σκέφτεσαι. 6.    Η ευτυχία δεν βρίσκεται στο να περιορισμό αλλά στον έλεγχο το εαυτού σου. 7.    Η ευτυχία δεν αποκτάται με τα εύκολα πλούτη αλλά όταν μοχθήσεις για να τα αποκτήσεις. 8.    Σε μια καρδιά που αγαπά πραγματικά ή η ζήλια θα σκοτώσει την αγάπη ή η αγάπη θα σκοτώσει την ζήλια. 9.    Δεν χρειάζεται πολύ για να καταστρέψεις έναν άνθρωπο. Το μόνο που χρειάζεται είναι να τον πείσεις ότι η δουλειά που κάνει στερείται εντελώς και αναμφισβήτητα  κάθε χρησιμότητα και νόημα. 10.   Η σιωπή είναι πάντα όμορφη και το σιωπηλό πρόσωπο είναι πάντα όμορφο από αυτό που μιλάει. 11.  ‘Ένα πρόσωπο μπορεί να είναι σοφό αλλά για να ενεργήσει σοφά, μόνο η εξυπνάδα δεν φτάνει. 12.   Δεν θα φτάσεις ποτέ στον προορισμό σου αν σταματάς και ρίχνεις πέτρες σε κάθε σκυλί που γαβγίζει 13.   Θέλω να μιλήσω για όλα με ένα τουλάχιστον πρόσωπο όπως μιλάω για τα πράγματα με τον εαυτό μου. 14.   Είναι απίστευτο τι μπορεί να κάνει μια αχτίδα του ήλιου στην ψυχή σου. 15.   Κανείς πρέπει να μιλά ανοιχτά με τους άλλους ώστε να αποκαλύπτει τις σκέψεις του μέσα από το πρόσωπό…

Continue ReadingΝτοστογιέφσκι: Όταν σταματάς να διαβάζεις βιβλία, παύεις να σκέφτεσαι

20 σπουδαίες φράσεις του Νίκου Καζαντζάκη που θα διδάξω στο παιδί μου

Υπήρξε ο μεγαλύτερος Έλληνας συγγραφέας της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Ένας σύγχρονος φιλόσοφος του οποίου το έργο είναι διανθισμένο με φράσεις οι οποίες φωτίζουν το «ωραίο ταξίδι» ενός ανθρώπου στον κόσμο. Φράσεις που αξίζει να συζητήσουμε με τα παιδιά μας, όταν θα βρίσκονται στην κατάλληλη ηλικία. 1. Ν’ αγαπάς την ευθύνη. Να λες εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω. 2. Να ‘σαι ανήσυχος, αφχαρίστητος, απροσάρμοστος πάντα. Όταν μια συνήθεια καταντήσει βολική, να τη συντρίβεις. 3. Η ευτυχία είναι πράγμα απλό και λιτοδίαιτο -ένα ποτήρι κρασί, ένα κάστανο, ένα φτωχικό μαγκαλάκι, η βουή της θάλασσας. Τίποτα άλλο. 4. Ό,τι δεν συνέβη ποτέ, είναι ό,τι δεν ποθήσαμε αρκετά. 5. Δεν υπάρχουν ιδέες – υπάρχουν μονάχα άνθρωποι που κουβαλούν τις ιδέες κι αυτές παίρνουν το μπόι του ανθρώπου που τις κουβαλάει. 6. Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα. 7. Η πέτρα, το σίδερο, το ατσάλι δεν αντέχουν. Ο άνθρωπος αντέχει. 8. Τι θα πει ευτυχία; Να ζεις όλες τις δυστυχίες. Τι θα πει φως; Να κοιτάς με αθόλωτο μάτι όλα τα σκοτάδια. 9. Δεν τον φοβάμαι το Θεό, αυτός καταλαβαίνει και συχωρνάει. Τους ανθρώπους φοβάμαι. Αυτοί δεν καταλαβαίνουν και δε συχωρνούν. 10. Η φυγή δεν είναι νίκη, τ’ όνειρο είναι τεμπελιά, και μόνο το έργο μπορεί να χορτάσει την ψυχή και να σώσει τον κόσμο. 11. Σα δεν φτάσει ο άνθρωπος στην άκρη του γκρεμού, δεν βγάζει στην πλάτη του φτερούγες να πετάξει. 12. Ο,τι επιθυμείς να το φωνάζεις δυνατά, αγρίμι να γίνεσαι. Δεν ταιριάζει η μετριότητα με τη λαχτάρα. 13. Φτάσε όπου δεν μπορείς! 14. Δεν υπάρχει βαρύτερη τιμωρία από τούτη: Να απαντάς στην κακία με καλοσύνη. 15. Το μεγαλύτερο ταξίδι μας το κάνουμε με την ψυχή μας. 16. Αξιοπρέπεια δεν είναι στο να κατέχω…

Continue Reading20 σπουδαίες φράσεις του Νίκου Καζαντζάκη που θα διδάξω στο παιδί μου

Σταμάτα να είσαι το θύμα… και θα πάψεις να προσελκύεις τους θύτες

Πολλές ανθρώπινες σχέσεις, δεν λειτουργούν αρμονικά σε κλίμα αγάπης, αλλά ανταγωνιστικά έχοντας τη σφραγίδα «Θύτης-Θύμα». Τα θύματα είναι συνήθως άνθρωποι χωρίς αυταξία, που δεν διεκδικούν στη ζωή πράγματα για τον εαυτό τους, και έχουν ένα μόνιμο καταπιεσμένο παράπονο αδικίας. Αυτά τα άτομα έλκουν στη ζωή τους, τι άλλο; Θύτες. Όσους δηλαδή εκμεταλλεύονται, δεν υπολογίζουν και χειραγωγούν τον άλλο. Ξέρω, φαίνεται σαν κατάρα αλλά είναι θεραπεία για το θύμα, επειδή έχει να επουλώσει μία εσωτερική πληγή την οποία ξύνει ο θύτης. Ξέρεις όσο μεγαλύτερο θύμα είσαι, τόσο μεγαλύτερους θύτες θα συναντάς στη ζωή σου. Ώσπου κάποια στιγμή ξεχειλίσει μέσα σου το ποτήρι, και δώσεις στον εαυτό σου όλα αυτά που σου αξίζουν. Και τότε η διαπροσωπική σχέση διαμορφώνεται σε νέα βάση ή τραβάει ο καθένας το δρόμο του. Γιατί πολύ απλά ο θύτης δεν ενδιαφέρεται να συναναστρέφεται με άτομα που δεν μπορεί πλέον να καταπατά. Γι’αυτό μην παρακαλάς να λιγοστέψουν οι θύτες στη ζωή σου, άλλαξε Εσύ, και θα δεις θεαματικά αποτελέσματα στον περίγυρό σου.   Γιώργος Βασιλορεΐζης Κοινωνιολόγος με master στις Επιστήμες της Αγωγής. Πτυχιούχος Ανωτέρων Θεωρητικών στη Μουσική, με σπουδές σε βιολί και πιάνο. Πηγή: enallaktikidrasi.com

Continue ReadingΣταμάτα να είσαι το θύμα… και θα πάψεις να προσελκύεις τους θύτες

Λιαντίνης: Να γελάς όταν τα πράγματα γίνονται απότομα σοβαρά

Λιαντίνης: Κανείς δεν είναι πλούσιος αν είναι άκληρος και καμία δεν είναι ωραία όταν είναι ανόητη και κανένας δεν είναι χαρούμενος όταν είναι κακός. Να ζεις με πλήθουσα γύρω σου τη σιωπή και τα λόγια σου, όταν χρειάζουνται, να πέφτουν μετρημένα σαν τις καμπάνες της Μεγάλης Παρασκευής… Να γελάς όταν τα πράγματα γίνονται απότομα σοβαρά. Και στο βουβό σχήμα των προσώπων γράφεται μια πολύ μακρινή προσδοκία. Έτσι που να φαίνεται ότι υπάρχει το βάθος. Και να θλίβεσαι, όταν το γελοίο διατρέχοντας όλα τα στάδια έκφρασής του, φτάνει στο αδιέξοδο. Ντρέπεται δηλαδή τον ίδιο τον εαυτό του. Να σέβεσαι ένα δέντρο περισσότερο από ένα βιβλίο. Ακόμη και όταν το τελευταίο είναι οι Ωδές του Κάλβου. Κι αν δεις ένα μικρό μυρμήγκι να τραβάει στη δουλειά του, είναι χρήσιμο να συλλογιστείς ότι το έργο που κάνει δεν είναι μικρότερο από μια σπουδαία αγόρευση του μεγάλου Βενιζέλου στη Βουλή. Πάντα να τρως την ώρα που λησμόνησες πως πεινάς. Γεννιόμαστε μέσα στην υποκρισία. Μεγαλώνουμε μαζί της. Την σπουδάζουμε με ζήλο, την διδάσκουμε με φανατισμό. Και όταν πεθαίνουμε, την αφήνουμε τρίτη Διαθήκη στα παιδιά μας. Ο προσωκρατικός αιώνας, είναι η αψηλότερη στιγμή της ανθρώπινης συνείδησης (Λιαντίνης) Όταν κοιτάζεις τα βουνά -τον Ταύγετο, τον Ακροκόρινθο, το Δρίσκο- και κουβεντολογάς μαζί τους. Να μην απορείς που δεν σου αποκρίνονται. Η σιωπή τους είναι τα λόγια όλων εκείνων που τα κοίταξαν πριν από σένα. Από την κλασική αρχαία Ελλάδα οι άνθρωποι πήραν όσα δεν κατάλαβαν. Εάν o ευρωπαϊκός μηδενισμός σημαίνει την άρνηση και την παρακμή, τον εκφυλισμό, τη σήψη, τη φθορά, και την απαισιοδοξία, το πνεύμα του Νίτσε είναι σε όλα αυτά το ακριβώς αντίθετο. Το γεγονός ότι του φόρτωσαν ο,τι ακριβώς δεν έχει. Και ο,τι καταμήνυσε στους άλλους, πηγάζει από την ψυχολογία του κλέφτη, που φωνάζει για να φοβηθεί ο νοικοκύρης. Κανένας σοβαρός μελετητής του κλασικού κόσμου δεν θά ‘χε να δείξει…

Continue ReadingΛιαντίνης: Να γελάς όταν τα πράγματα γίνονται απότομα σοβαρά

Ταρκόφσκι: «Αν θέλετε να προχωρήσει ο κόσμος, πρέπει να πιαστούμε απ’ τα χέρια..»

«Ποιος πρόγονος μού μιλάει; Δεν μπορώ να ζω ταυτόχρονα στο μυαλό και στο κορμί μου. Γι’ αυτό δεν μπορώ να είμαι ένας άνθρωπος. Μπορώ να αισθάνομαι αμέτρητα πράγματα μονομιάς. Δεν έμειναν πια μεγάλοι δάσκαλοι. Αυτό είναι το κακό της εποχής μας. Ο δρόμος της καρδιάς μας είναι σκεπασμένος με σκιές. Πρέπει ν’ ακούσουμε τις φωνές που ακούγονται άχρηστες. Σε μυαλά γεμάτα μακριές αποχετεύσεις τείχους σχολείων, άσφαλτο κι έντυπα επιδόματος ανεργίας πρέπει να εισχωρήσει το ζουζούνισμα των εντόμων. Πρέπει να κοιτάξετε τη φύση και θα δείτε ότι η ζωή είναι απλή. Πρέπει να επιστρέψουμε εκεί που βρισκόμασταν. Στο σημείο που ακολουθήσαμε λάθος δρόμο. Πρέπει να γεμίσουμε τα μάτια μας και τα αφτιά μας, με πράγματα που είναι η αρχή ενός μεγάλου ονείρου. Κάποιος πρέπει να φωνάξει ότι θα χτίσουμε τις πυραμίδες. Δεν έχει σημασία αν δεν τις χτίσουμε. Πρέπει να ενισχύουμε αυτή την επιθυμία και ν’ απλώνουμε τις γωνίες της ψυχής σαν ένα αέναο σεντόνι. Αν θέλετε να προχωρήσει ο κόσμος, πρέπει να πιαστούμε απ’ τα χέρια. Πρέπει να αναμείξουμε τους «υγιείς» με τους «ασθενείς». Άνθρωπε, άκου! Μέσα σου νερό, φωτιά, και μετά στάχτες. Κάνω μια νέα συμφωνία με τον κόσμο. Πρέπει να έχει ήλιο τη νύχτα και χιόνι τον Αύγουστο. Τα μεγάλα πράγματα τελειώνουν, τα μικρά αντέχουν. Η κοινωνία πρέπει να ενωθεί και πάλι, και όχι να αποδιαρθρώνεται. Πρέπει να κοιτάξετε τη φύση και θα δείτε ότι η ζωή είναι απλή. Πρέπει να επιστρέψουμε εκεί που βρισκόμασταν. Στο σημείο που ακολουθήσαμε λάθος δρόμο. Πρέπει να επιστρέψουμε στις θεμελιώδεις αρχές της ζωής. Χωρίς να βρομίζουμε το νερό. Τι κόσμος είναι αυτός, αν ένας τρελός σας λέει ότι πρέπει να ντρέπεστε; Και τώρα, μουσική!».   Απόσπασμα από τον μονόλογο του Ντομένικο, στο τέλος της ταινίας «Νοσταλγία» (1983) του Αντρέι Ταρκόφσκι.

Continue ReadingΤαρκόφσκι: «Αν θέλετε να προχωρήσει ο κόσμος, πρέπει να πιαστούμε απ’ τα χέρια..»

Να μην έχεις ανάγκη κανέναν

Να μην έχεις ανάγκη κανέναν.. Πόσες φορές ήσουν πάντα εκεί, παρόν σε όλα, σε όλες τις δυσκολίες τους βράχος να τους στηρίξεις, δίπλα τους,  με το μόνο αντάλλαγμα  σου να τους βλέπεις να χαμογελάνε. Ναι, γιατί το χαμόγελο τους σου είναι υπεραρκετό. Μα πόσες ήταν  και οι φορές που έκλαψες και δεν ήταν κανένας πλάι σου να σου ‘’σκουπίσει’’ τα δάκρυα… Είναι γιατί κανένας δεν μπορεί να σκεφτεί όπως σκεφτόμαστε εμείς, είναι γιατί οι πλείστοι δεν σκέφτονται με την καρδία, την ψυχή αλλά με το εγώ τους. Θέλουν να σε βλέπουν καλά αλλά όχι καλύτερα από αυτούς. Η ζήλεια και το ατομικό τους συμφέρον τους κατακλύζει. Γιατί πλέον  έτσι έγιναν οι πλείστοι, δρουν με βάση το όφελος τους, δίνουν το χέρι τους να βοηθήσουν παρά μόνο εάν πρόκειται να επωφεληθούν και όταν βλέπουν πως κλονίζεται η θέση τους, κάνουν πίσω και γίνονται καπνός.  Γίνονται καπνός γιατί τρέμουν μόνο στην ιδία πως μπορείς να τα καταφέρεις, τρέμουν στην ιδέα πως μπορείς να επιτυχείς.. Μάθε λοιπόν να μην έχεις κανέναν ανάγκη. Μάθε να τα βγάζεις πέρα μόνος σου, παρέα με τον εαυτό σου, να μην επιζητάς βοήθεια από κανέναν. Μάθε να κρατάς τα όνειρα σου μυστικό και να δουλεύεις για αυτά αθόρυβα γιατί δυστυχώς  οι ‘’εχθροί’’ ίσως να παραμονεύουν ανάμεσα σου.. Έγραψε η Δέσποινα Παντέλα

Continue ReadingΝα μην έχεις ανάγκη κανέναν

Επτά βασικές συνήθειες που έχουν οι δυστυχισμένοι άνθρωποι

Πολλές φορές οι άνθρωποι έχουν την τάση να κάνουν τη ζωή τους μίζερη. Η ευτυχισμένη ή δυστυχισμένη ζωή καθορίζεται από τον τρόπο που ζει κανείς, καθώς και από τις συνήθειες που υιοθετεί και εφαρμόζει στην καθημερινότητά του. Αυτές οι ψυχολογικές συνήθειες μπορεί είτε να οδηγήσουν σε μεγάλη ευτυχία είτε σε τεράστιο στρες και γι’ αυτό οι άνθρωποι πρέπει να προσπαθήσουν να τις εξαλείψουν από τη ζωή τους έτσι ώστε να απολαμβάνουν μια ευτυχισμένη ζωή χωρίς συναισθήματα θλίψης. Παρακάτω περιγράφονται οι 7 βασικές ενέργειες και συνήθειες των ανθρώπων που χαρακτηρίζονται ως «δυστυχισμένοι» Το παιχνίδι της επίρριψης ευθυνών Οι δυστυχισμένοι άνθρωποι πάντα σκέφτονται ότι είναι τέλειοι και δεν κάνουν κανένα λάθος. Δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη για τις λανθασμένες επιλογές τους και έχουν πάντα την τάση να κατηγορούν τους άλλους για τις αποτυχίες τους. Επικρίνουν και κρίνουν εύκολα τους άλλους κι ενώ οι ίδιοι είναι η πηγή του λάθους, δεν το αναγνωρίζουν. Συνεχής γκρίνια Αν κάποιος είναι ευτυχισμένος, σπανίως θα τον ακούσετε να γκρινιάζει. Από την άλλη πλευρά, οι άνθρωποι που νιώθουν δυστυχισμένοι πάντα θα διαμαρτύρονται, μάλιστα σχεδόν καθημερινά. Θεωρούν τα προβλήματά τους βουνά και αντί να βρουν λύσεις το μόνο που κάνουν είναι να γκρινιάζουν. Μοιρολατρία Οι επιθυμίες μας αποτελούν ένα μεγάλο μέρος της ζωής μας και με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έχουμε ανάγκη να τις πραγματοποιήσουμε. Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι πάντα ακολουθούν και ολοκληρώνουν τις επιθυμίες τους. Αντιθέτως οι δυστυχισμένοι εγκαταλείπουν τα όνειρα, τις επιθυμίες αλλά και τον εαυτό τους. Σκέφτονται αρνητικά και νιώθουν ότι δεν μπορούν να επηρεάσουν θετικά ούτε τη ζωή τους ούτε τον κόσμο. Η αλήθεια είναι ότι εμείς καθορίζουμε τη μοίρα μας και πρέπει να ακολουθήσουμε τον δύσκολο δρόμο προκειμένου να πραγματοποιήσουμε τα θέλω μας. Έλλειψη εκτίμησης του παρόντος Η ζωή μας απαρτίζεται από το παρελθόν, το μέλλον και το παρόν. Το παρελθόν…

Continue ReadingΕπτά βασικές συνήθειες που έχουν οι δυστυχισμένοι άνθρωποι

Το Δέντρο που Έδινε: Το ωραιότερο παραμύθι που γράφτηκε ποτέ για μεγάλους

Το “Δέντρο που Έδινε” του Σελ Σιλβερστάιν εκδόθηκε το 1964. Πρόκειται για ένα από τα πλέον αριστουργηματικά κείμενα που διαβάσατε ποτέ σε “παιδικό” βιβλίο. Σε ελάχιστες προτάσεις, δίνεται μια υπέροχη ιστορία που σε μαγεύει. Το κείμενο του Σιλβερστάιν απορρίφθηκε στην αρχή από εκδοτικούς οίκους ως πολύ λυπημένο για τα παιδιά και πολύ απλοϊκό για τους ενήλικες. Σήμερα, έχει πουλήσει περισσότερα από 9 εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο ενώ σε όλους τους διαγωνισμούς και ψηφοφορίες επιτροπών και ομάδων ανθρώπων εμφανίζεται πάντα στην πρώτη εκατοντάδα με τα καλύτερα παιδικά βιβλία. Ένα παραμύθι γεμάτο με δυνατά μηνύματα για την προσφορά, τη γενναιοδωρία, την πλεονεξία, την ακόρεστη μανία που οδηγεί στην ανικανοποίηση και αχόρταγη απαίτηση για όλο και περισσότερα, μέχρι που η ζωή φτάνει στο τέλος…   “Μία φορά κι έναν καιρό ήταν μια μηλιά… και αγαπούσε ένα αγοράκι. Κάθε μέρα το αγοράκι πήγαινε και μάζευε τα φύλλα της και τα έπλεκε στεφάνι κι έπαιζε τον βασιλιά του δάσους. Σκαρφάλωνε στον κορμό της κι έκανε κούνια στα κλαδιά της κι έτρωγε μήλα. Παίζανε και κρυφτό…κι όταν το αγόρι κουραζόταν, αποκοιμιόταν στον ίσκιο της.Το αγόρι αγαπούσε τη μηλιά… πάρα πολύ κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη. Μα πέρασαν τα χρόνια και το αγόρι μεγάλωσε. Και πολλές φορές η μηλιά έμενε μοναχή. Τότε μια μέρα το αγόρι πήγε στη μηλιά κι η μηλιά είπε: «Έλα αγόρι, έλα να σκαρφαλώσεις στον κορμό μου και να κάνεις κούνια στα κλαδιά μου, να φας μήλα και να παίξεις στον ίσκιο μου από κάτω και να ‘σαι ευτυχισμένο». «Είμαι μεγάλος πια για να σκαρφαλώνω και να παίζω», είπε το αγόρι. «Θέλω ν’ αγοράσω πράγματα και να καλοπεράσω. Θέλω λεφτά. Μπορείς να μου δώσεις λεφτά;». «Λυπάμαι», είπε η μηλιά, «μα εγώ δεν έχω λεφτά. Έχω μονάχα φύλλα και μήλα. Πάρε τα μήλα μου, αγόρι, και πούλησέ τα στην πόλη. Έτσι…

Continue ReadingΤο Δέντρο που Έδινε: Το ωραιότερο παραμύθι που γράφτηκε ποτέ για μεγάλους

Οδυσσέας Ελύτης: Πουθενά δεν πάω ακούς.. ή κανείς ή κι οι δυο μαζί

“Έτσι μιλώ για σένα και για μένα Πάντα εσύ τ’ αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτεινό πλεούμενο. Πάντα εσύ το λιμάνι κι εγώ το φανάρι το δεξιά. Το βρεμένο μουράγιο και η λάμψη επάνω στα κουπιά. Διαφήμιση Ψηλά στο σπίτι με τις κληματίδες Τα δετά τριαντάφυλλα, το νερό που κρυώνει … Πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά που μεγαλώνει. Το γερτό παντζούρι εσύ, ο αέρας που το ανοίγει εγώ. Πάντα εσύ τό νόμισμα καί εγώ η λατρεία που το εξαργυρώνει. Που πια δεν έχω τίποτε άλλο… Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα… Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου. Να μυρίζω από σένα και ν’ αγριεύουν οι άνθρωποι. Επειδή το αδοκίμαστο και το απ’ αλλού φερμένο Δεν τ’ αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ’ ακούς … Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου Να μιλώ για σένα και για μένα. Πουθενά δεν πάω, μ’ ακούς… Ή κανείς ή κι οι δύο μαζί…” Από το Μονόγραμμα του Οδυσσέα Ελύτη Τα χρόνια της διαμονής του στο Παρίσι (1969 – 1971) ο Οδυσσέας Ελύτης συνθέτει «Το Μονόγραμμα» που έμελλε να περάσει στη συνείδηση όλων ως ένα από τα ερωτικότερα ποιήματα της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Το βιβλίο θα τυπωθεί αρχικά (1971) στις Βρυξέλλες και τον αμέσως επόμενο χρόνο στην Ελλάδα (1972). Στα 60 του χρόνια ο ποιητής δημιούργησε έναν ερωτικό ύμνο γεμάτο νεανικότητα και πάθος, που κατορθώνει ν’ αποδώσει ακόμη και τις πιο λεπτές εκφάνσεις του ερωτικού συναισθήματος. Ο τίτλος “Μονόγραμμα” είναι ένα γράμμα ή ο συνδυασμός δύο ή περισσότερων γραμμάτων, συνήθως τα αρχικά ονόματος, για τη δημιουργία μιας σφραγίδας. Μπορούμε οπότε να σκεφτούμε το μονόγραμμα ως τα αρχικά του ονόματος της αγαπημένης του ποιητή ή το συνδυασμό των αρχικών γραμμάτων από τα ονόματά τους, σε μια σφραγίδα που φτιάχνει ο…

Continue ReadingΟδυσσέας Ελύτης: Πουθενά δεν πάω ακούς.. ή κανείς ή κι οι δυο μαζί

Οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι είναι αυτοί που ξοδεύουν χρήματα σε εμπειρίες ζωής …

Οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι είναι αυτοί που ξοδεύουν χρήματα σε εμπειρίες ζωής και όχι αντικείμενα. Υπάρχουν άνθρωποι που ξοδεύουν χρήματα για καινούργια ρούχα, μοδάτα παπούτσια και ακριβά κοσμήματα σε σημείο εθισμού. Αλλά είναι σημαντικό να θυμόμαστε τη σημασία του να επενδύουμε σε εμπειρίες ζωής περισσότερο από ένα κομμάτι διάσημου σχεδιαστή. Τα λεφτά δεν αγοράζουν την ευτυχία! Φαίνεται ότι οι πιο χαρούμενοι άνθρωποι στον κόσμο είναι αυτοί που κρατούν αποστάσεις από την αλόγιστη σπατάλη σε άχρηστα πολλές φορές αντικείμενα. Αντίθετα, ξοδεύουν τα χρήματά τους σε ταξίδια, εμπειρίες και αναμνήσεις. Αν όλοι επενδύαμε στο μέλλον μας παρά στα παπούτσια μας, η ζωές μας θα ήταν πιο όμορφες από ό,τιδήποτε άλλο που μπορούν να αγοράσουν τα χρήματα. Η ζωή είναι αναμνήσεις, όχι διαμάντια. Απλά σκεφτείτε το: στο τέλος της ζωής σας θα αναπολείτε το γεγονός ότι είχατε ένα τελευταίας τεχνολογίας τηλέφωνο και παπούτσια διάσημου σχεδιαστή ή ανθρώπους που σας καθόρισαν; Ερευνητές του San Francisco State University, διαπίστωσαν ότι οι άνθρωποι καταλαβαίνουμε ότι ζωή είναι οι αναμνήσεις που δημιουργούμε αλλά πέφτουμε στην παγίδα της υπερκατανάλωσης, την οποία στο τέλος μετανιώνουμε. ΕΠΙΚΕΝΤΡΩΣΟΥ ΣΕ Ο,ΤΙ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΕ Ο,ΤΙ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΔΗΜΟΦΙΛΗ Έρευνα του Cornell University πολλοί θα ήθελαν για κοινωνικό status να αγοράσουν ακριβά ρολόγια και κοσμήματα. Ζούμε σε μια κοινωνία της διαφήμισης και ό,τι αγοράζουμε είναι με κίνητρο την προβολή μας. Ο Δρ. Thomas Gilovich είναι καθηγητής του Cornell University: «Αγοράζουμε πράγματα για να μας κάνουν χαρούμενους, και το πετυχαίνουμε. Αλλά για λίγο, τα καινούργια αντικείμενα μας ενθουσιάζουν αλλά μετά τα συνηθίζουμε». Και συνεχίζει: «Δεν υποστηρίζω ότι δεν πρέπει να ανταμείψουμε τον εαυτό μας μετά από σκληρή δουλειά με ένα νέο ρούχο ή μια έξοδο, αλλά να επενδύουμε περισσότερα από εμπειρίες που δημιουργούν αναμνήσεις παρά σε αντικείμενα που δε θα έχουν ενδιαφέρον σε σύντομο διάστημα. Οι εμπειρίες είναι…

Continue ReadingΟι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι είναι αυτοί που ξοδεύουν χρήματα σε εμπειρίες ζωής …