Φιλοσοφια

Καθημερινά βλέπουμε στα κοινωνικά δίκτυα εικόνες με φράσεις που θέλουν να εκφράζουν ή να μας προβληματίσουν.Πολλές από αυτές κρύβουν νοήματα πολύ σημαντικά που είναι δύσκολο να τα ερμηνεύσουμε πλήρως.   Η ελληνική γλώσσας είναι τόση πλούσια και όμορφη που λίγες μόλις λέξεις μπορούν να εκφράσουν συναισθήματα της ζωής και να μας περάσουν βαθυστόχαστα μηνύματα. Συγκεντρώνουμε τις καλύτερες εικόνες με βαθυστόχαστες φράσεις που κυκλοφόρησαν την προηγούμενη εβδομάδα.

Αν έχετε επαφή με τον εσωτερικό εαυτό σας, ίσως γνωρίζετε κάτι καλά που οι περισσότεροι άνθρωποι παλεύουν: να ακούτε το προαίσθημά σας. Αυτή η μικρή φωνή στο πίσω μέρος του μυαλού σας, το αίσθημα που νιώθετε στο στομάχι σας, αυτά τα πράγματα συμβαίνουν για κάποιον λόγο. Αν έχετε μια περίεργη αίσθηση ότι κάτι δεν πάει καλά, είναι σημαντικό να δώσετε προσοχή σε αυτό το αίσθημα. Τις περισσότερες φορές, το ένστικτό σας είναι σωστό. Αγνοώντας το μπορεί να σας οδηγήσει σε ένα επικίνδυνο μονοπάτι, να πάθετε κακό και να το μετανιώσετε. Μάθετε 6 προαισθήματα που δεν πρέπει ποτέ να αγνοείτε: 1.«Η κατάσταση αυτή φαίνεται επικίνδυνη» Μπορεί να προσέξετε κάποιον άγνωστο να σας κοιτάζει στο μετρό. Όταν κατεβείτε από το μετρό, γυρνάτε και βλέπετε ότι το ίδιο πρόσωπο σας ακολουθεί στο δρόμο. Μπορεί να το εκλάβετε ως παράνοια, αλλά είναι πάντα καλύτερα να είστε ασφαλείς, παρά να το μετανιώσετε.Ίσως σας προσκάλεσαν σε ένα πάρτι, αλλά όταν μπαίνετε μέσα έχετε ένα περίεργο προαίσθημα στο στομάχι σας. Μην αγνοείτε αυτό το συναίσθημα. Αν το υποσυνείδητό σας σας λέει ότι κάτι δεν πάει καλά, ακούστε το. Κάντε ό, τι μπορείτε για να είστε ασφαλείς, μην διστάσετε. 2. «Δεν νιώθω καλά» Αν αγνοήσετε τα προβλήματα στο σώμα σας, μπορούν να καταλήξουν να μετατραπούν σε σοβαρά προβλήματα υγείας. Το σώμα σας σας στέλνει σημάδια για να προειδοποιήσει ότι κάτι δεν πάει καλά. Εάν αντιμετωπίζετε περίεργα συμπτώματα και αισθάνεστε ότι κάτι δεν πάει καλά, μην περιμένετε για να συμβουλευτείτε ένα γιατρό. Επισκεφτείτε το γιατρό σας το συντομότερο δυνατόν. Αν κάτι δεν πάει καλά με την υγεία σας, το να το προλάβετε νωρίς μπορεί να είναι ζωτικής σημασίας. 3. «Πρέπει να βοηθήσω αυτό το άτομο» Ένα προαίσθημα δεν είναι απαραίτητο να είναι αρνητικό. Μερικές φορές, το ένστικτό σας σας λέει να αναλάβετε δράση. Αν δείτε κάποιον…

Η αλήθεια είναι καλό να λέγεται και ν’ ακούγεται. Πρέπει ν΄ ανοίγουν μερικοί το στόμα τους και να τη λένε όσο πικρή κι αν είναι. Αυτό όμως είναι σπάνιο πλέον κι ειδικά στον ερωτικό τομέα χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Όλο ερωτηματικά είμαστε, όλο μετράμε τα κατά και τα υπέρ, περιμένουμε να δούμε και ν’ ακούσουμε αυτό το κάτι που θα μας δώσει τη σιγουριά. Υπάρχουν, αλήθεια, τόσες πολλές δικαιολογίες να σου πει κάποιος για να σε αποφύγει. Τόσες πολλές αηδίες για ν’ αναβάλει την ευθύνη που πρέπει να πάρει. Η χειρότερη όμως είναι εκείνη που σου λέει με παραπονεμένο ύφος «δεν έχω χρόνο». Ο χρόνος που μας κυνηγάει κι εμείς δεν τον προφταίνουμε, είναι, νομίζουμε, η πηγή όλων των κακών. Κι εμείς στο άκουσμα αυτής της βαρυσήμαντης λέξης στεκόμαστε πάντα σούζα. Ε λοιπόν, πρέπει να σταματήσουμε να πιστεύουμε σε φούμαρα. Ο χρόνος είναι πάντα άπλετος για όλα εκείνα που θέλουμε να κάνουμε. Μόνο για κείνα όμως. Ο χρόνος είναι τόσος όση κι η επιθυμία του άλλου για σένα. Επειδή εσύ έχεις την ευγενή καλοσύνη να είσαι αρκετά ειλικρινής και να δίνεις την ήττα εκεί που πρέπει, δε σημαίνει ότι κι όλοι οι υπόλοιποι είναι το ίδιο με σένα. Υπάρχουν κι αυτοί που δε θέλουν να σου δώσουν λίγο απ’ το χρόνο τους κι αντί να σ’ ενημερώσουν γι’ αυτό, από αναβολή σε αναβολή τελικά ο χρόνος τους για σένα δεν περισσεύει ποτέ. Το καλύτερο βέβαια, θα ήταν να τη μάθεις την αλήθεια και πολύ περισσότερο να βρούνε το θάρρος να στην πουν κατάμουτρα. «Δεν έχω χρόνο για σένα, αλλά έχω για τους άλλους», κάπως έτσι θα έμοιαζε η αλήθεια, αν σου την έλεγαν. Και τι ωραία που θα ήταν, αν ήταν όλα τόσο απλά και ξεκάθαρα, αλλά δεν είναι. Το μόνο…

Ενώ ο υπόλοιπος κόσμος προσπαθεί να δικτυωθεί, να διαμορφώσει σχέσεις και να κάνει φίλους, υπάρχουν και αυτοί που απλώς θέλουν να μείνουν με τον εαυτό τους. Οι μοναχικοί άνθρωποι δεν ενοχλούνται από την ανάγκη των άλλων να κοινωνικοποιηθούν και προσαρμόζονται στην ιδέα να γίνουν κοινωνικά όντα. Είναι απλώς ευτυχισμένοι με το να κοιτούν την δουλειά τους και να είναι μόνοι τους. Ενώ η κοινωνία τους απεικονίζει ως κοινωνικά αδέξιους, ακόμα και αυτούς που είναι «μόνοι» υπάρχουν περισσότερα γι αυτούς από το μοναχικό εξωτερικό κέλυφος τους. Στην πραγματικότητα, είναι πολύ συμπονετικοί και γειωμένοι και νοιάζονται πολύ για τους γύρω τους. «Δεν μου αρέσει η αλληλεπίδραση. Όσο λιγότερα λέω τόσο καλύτερα νιώθω. Είμαι μοναχικός από την φύση μου. Δεν ήθελα συζητήσεις ή να πάω κάπου. Δεν καταλάβαινα τους ανθρώπους που ήθελαν να μοιραστούν τα συναισθήματα τους. Δεν έκανα για ενδιαφέρον άτομο. Δεν ήθελα να είμαι ενδιαφέρων, ήταν πολύ δύσκολο. Αυτό που πραγματικά ήθελα ήταν μόνο ένα άνετο μέρος και να μείνω μόνος. Οι σχέσεις ποτέ δεν λειτουργούσαν με μένα. Πάντα έχανα το ενδιαφέρον. Απλώς δεν μου άρεσαν οι άνθρωποι, τα πλήθη, κανένα μέρος, εκτός από τα αναγνώσματα μου.» – Τσαρλς Μπουκόφσκι Είναι προφανές ότι στους μοναχικούς δεν αρέσει να περιβάλλονται από ανθρώπους. Αλλά αν σας έχουν επιλέξει ως φίλους, πραγματικά νοιάζονται για σας και απολαμβάνουν την συντροφιά σας. Αφού προσέχουν το ποιον θα αφήσουν να μπει στην ζωή τους, όταν τελικά αφήνουν την φύλαξη τους και σας αγκαλιάσουν ολόψυχα, θα σας είναι πιστοί για πάντα. Αν δεν τους χρησιμοποιήσετε και δεν τους προδώσετε, θα σας αγαπούν. Είναι σπουδαίοι άνθρωποι καθώς πάντα σας υπολογίζουν σε βαθύτερο πνευματικό επίπεδο και πάντα προτιμούν κάποιον που είναι έτοιμος να τους προσφέρει μια βαθύτερη και πιο ουσιώδη σύνδεση. Προτιμούν μια σημαντική συζήτηση από ένα ανώφελο κουτσομπολιό της στιγμής. «Οι ήσυχοι άνθρωποι πάντα ξέρουν περισσότερα από όσα…

Μπορεί να πέρασαν χιλιάδες χρόνια, αλλά τα συμπεράσματα του πατέρα της ιατρικής, όσον αφορά τη σχέση της σωστής διατροφής με την καλή υγεία, εξακολουθούν να είναι επίκαιρα και σήμερα. Τα αιώνια μυστικά του Ιπποκράτη Οι πρώτοι άνθρωποι ήταν αποκλειστικά φυτοφάγοι. Φύλλα, βλαστοί και καρποί αποτελούσαν την καθημερινή τους διατροφή. Με το πέρασμα των χρόνων, άρχισαν να καταναλώνουν κρέας, με την κατάσταση να έχει σήμερα ανατραπεί πλήρως. Η σχέση της διατροφής με την υγεία είναι άρρηκτη. Ο Ιπποκράτης κατέγραψε με λεπτομέρεια τη σχέση της τροφής με την ασθένεια, τέσσερις αιώνες πριν από τη γέννηση του Χριστού. Εξι αιώνες αργότερα, ο Γαληνός προχώρησε σε παρόμοιες καταγραφές. Στο θέμα αναφέρεται με λεπτομερή τρόπο ο επίκουρος καθηγητής Ογκολογίας και επί σειρά ετών διευθυντής στο νοσοκομείο «Αγιος Σάββας» κ. Γεράσιμος Ρηγάτος, στο βιβλίο με τίτλο «Η διατροφική παράδοση στην Ελλάδα». Σύμφωνα με τον κ. Ρηγάτο, στα διάφορα έργα της ιπποκρατικής συλλογής, εκφράζονται οι γενικές αρχές της σχολής της Κω για τη διατροφή ως τρόπο διατήρησης της υγείας, αλλά και θεραπείας νοσημάτων. Μεταξύ των γενικών υποδείξεων περιλαμβάνεται η ακόριη τροφής, δηλαδή το να μην τρώει κάποιος μέχρι κορεσμού. Η υπερβολική λήψη τροφής έχει επιπτώσεις στην υγεία, βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Περιορισμοί Μία άλλη βασική αρχή, είναι η λήψη τροφής σύμφωνα με διάφορες μεταβλητές, όπως η ηλικία, η σωματική διάπλαση, το είδος της εργασίας και η εποχή του έτους. Ανάλογοι περιορισμοί ισχύουν, κατά τις ίδιες αντιλήψεις και όσον αφορά τη γυμναστική, η οποία πρέπει, επίσης, να ρυθμίζεται ανάλογα με τις πιο πάνω παραμέτρους. Για το κρασί, δίνεται έμφαση στη λελογισμένη κατανάλωση και σε άλλες παραμέτρους (ανάμιξη με νερό και περιορισμοί τους θερινούς μήνες). Οι οδηγίες είναι πολύ αυστηρότερες και πιο εξειδικευμένες όταν πρόκειται για τη θεραπεία νοσημάτων. Η δίαιτα ρυθμίζεται και πάλι με τα πιο πάνω κριτήρια, καθώς και άλλα, τα οποία αφορούν το είδος…

Σε αυτό το εκπληκτικό ταξίδι που λέγεται ζωή, συναντάμε πολλούς ανθρώπους. Αλλά μερικές φορές, μία στο τόσο, βρίσκουμε κάποιους με τους οποίους ταιριάζουμε αμέσως. Αυτό το συναίσθημα που ρέει μέσα μας μόλις διαμορφώσουμε μια τέτοια σχέση είναι αδύνατο να περιγραφεί. Οι άνθρωποι συχνά λένε πως πρώτα πρέπει να το νιώσεις για να προσπαθήσεις ακόμα να το περιγράψεις. Αλλά ενώ πολλοί αναρωτιούνται πως είναι δυνατό κάποιος να ταιριάξει με έναν άγνωστο μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, θέλω να πιστεύω πως αυτό είναι δουλειά του πεπρωμένου. Σκέψου το. Όλα όσα μας συμβαίνουν τώρα είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε αυτή τη στιγμή. Οι άνθρωποι που συναντάμε είναι αυτοί που χρειαζόμαστε τώρα. Αυτοί από τους οποίους έχουμε να μάθουμε. Οι εμπειρίες που προσελκύουμε είναι αυτές που πρέπει να περάσουμε για να πάρουμε τα πιο σημαντικά μαθήματα της ζωής και να εξελιχθούμε σε πιο συνειδητά όντα. Το σύμπαν λειτουργεί με μυστήριους τρόπους. Απλώς σταμάτα ό, τι κάνεις και δες πίσω στην ζωή σου. Αν δεν ήταν κάποιο συγκεκριμένοι άνθρωποι και εμπειρίες δεν θα ήσουν το άτομο που είσαι σήμερα. Πιθανώς θα ήσουν μια διαφορετική εκδοχή του εαυτού σου. Ανεξάρτητα από το πόσο αρνείσαι να το πιστέψεις, κάθε άτομο που έρχεται στην ζωή σου έχει ένα συγκεκριμένο σκοπό. Υπάρχει λόγος για τον οποίο μας προσελκύουν συγκεκριμένα άτομα. Υπάρχει λόγος για τον οποίο ερωτευόμαστε συγκεκριμένους ανθρώπους ενώ όλοι μας λένε ότι δεν πρέπει. Επειδή όταν αναλογιστείς την ζωή σου θα δεις πως όλες οι σχέσεις, ανεξάρτητα από το αν διατηρούνται ακόμα ή αν έχουν τελειώσει σου έμαθαν κάτι. Διαμόρφωσαν την καρδιά σου, άνοιξαν τα μάτια σου και διεύρυναν τους ορίζοντες σου. Σε έκαναν ένα άτομο δυνατότερο, σοφότερο και πιο θαρραλέο. Το λυπηρό κομμάτι είναι πως δεν είμαστε πάντα τόσο δυνατοί να αποδεχτούμε το γεγονός πως μερικοί άνθρωποι δεν προορίζονται να μείνουν στην ζωή μας για πάντα. Οι περισσότεροι…

Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη Ο Επίκουρος είναι μία μορφή της Φιλοσοφίας η οποία έχει παρεξηγηθεί αλλά και αγαπηθεί όσο λίγοι. Προσωπικά, είναι μία μορφή που αγαπώ όσο λίγοι και έχω ξεχωρίσει μέσα στην καρδιά μου. Λοιδορήθηκε και παρεξηγήθηκε επειδή θεώρησε ότι η ευτυχία που τόσο αποζητά ο άνθρωπος στη ζωή του , είναι η ηδονή. Η ηδονή για τον Επίκουρο όμως δεν αφορά τα σεξουαλικά όργια ή τις αχαλίνωτες σωματικές απολαύσεις, αλλά την επίτευξη της αταραξίας. Αταραξία για τον Επίκουρο είναι η απελευθέρωση από όλα εκείνα που γεμίζουν φόβο και αγωνία τον άνθρωπο. Για τον Επίκουρο η πηγή του άγχους οφείλεται στις περιττές μέριμνες με τις οποίες ένας άνθρωπος ταλαιπωρεί τον εαυτό του. Το άγχος αυτό προκαλεί πόνο στον άνθρωπο , αφού δεν μπορεί ποτέ να απελευθερωθεί από τις αγωνίες και τις φροντίδες. Σε μία εποχή που βαλλόμαστε συνεχώς με το μήνυμα ότι η ευτυχία και η αξία στη ζωή κρίνεται από το πόσα υλικά αγαθά έχει ένας άνθρωπος. Ο Επίκουρος έρχεται και μας δίνει τη λύση για τη λύτρωση από την αγωνία και το φόβο: να αντιληφθούμε ποιες είναι οι πραγματικές μας ανάγκες και όχι οι πλαστές. Αν έχουμε πχ, τα ρούχα που χρειαζόμαστε για να ντύσουμε επαρκώς το σώμα μας, τότε θα οδηγηθούμε στη δυστυχία και το μόνιμο άγχος αν αποζητάμε συνεχώς καινούργια ενδύματα, ακόμα και αν ουσιαστικά δεν τα χρειαζόμαστε και μας είναι περιττά. Όταν αποζητούμε πράγματα τα οποία ουσιαστικά δεν έχουμε ανάγκη, τότε αργά ή γρήγορα θα φτάσουμε στη δυστυχία. Η στάση ζωής του Επίκουρου σε αυτό το θέμα μας δείχνει πόσο σημαντική και απαραίτητη είναι στην εποχή μας, μία εποχή όπου θεωρούμε ότι η ευτυχία οφείλεται στην υπερβολική απόκτηση υλικών αγαθών. Ο Επίκουρος ανήκει στους μείζονες φιλοσόφους επειδή μέσα από τη στάση της ζωής του πρόβαλλε τη ζωή η οποία είναι απομακρυσμένη από…

Η φράση αυτή δεν ανήκει σε κάποιον Έλληνα. Είναι η άποψη του ανθρώπου που έκανε όσο κανένας άλλος μόδα τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό όχι μόνο στην πατρίδα του την Γερμανία αλλά και παντού. Ο λόγος για το Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε που υπήρξε μία από τις κορυφαίες διάνοιες όχι μόνο της χώρας του αλλά και ολόκληρου του κόσμου. Μεγαλοφυΐα της εποχής του, διακρίθηκε ως ποιητής, συγγραφέας θεατρικών έργων, φιλόσοφος, ζωγράφος αλλά και επιστήμονας και πολιτικός, σφραγίζοντας την παγκόσμια διανόηση με την πολυσχιδή και ανεπανάληπτη προσωπικότητά του στο χώρο των γραμμάτων και των τεχνών. Το ταλέντο του στη λογοτεχνία δεν άργησε να φανεί από την παιδική του κιόλας ηλικία, οπότε έγραψε τα πρώτα του ποιήματα. Στην πορεία της ζωής του σπούδασε Νομικά, μελέτησε τον κλασικισμό και επέκρινε το ρομαντισμό, ενώ κατάφερε να γίνει παγκοσμίως γνωστός μόλις στα 25, με τη δημοσίευση του μυθιστορήματός του “Τα πάθη του νεαρού Βέρθερου”. Με τον ανυπέρβλητο “Φάουστ” να είναι το κλασικό του αριστούργημα, ένα έργο που δούλεψε για παραπάνω από 60 χρόνια και αναφέρεται στην αιώνια μάχη και σύγκρουση του Θεού με το Διάβολο, την Πάλη του Καλού με το Κακό. Αυτό όμως που σφράγισε το έξοχο πνεύμα του και σημάδεψε τόσο τη ζωή όσο και το έργο του ήταν το ταξίδι του στη Σικελία, γεγονός που τον έφερε σε επαφή με το αρχαιοελληνικό πνεύμα. “Άκουσα στον Άγιο Πέτρο της Ρώμης το Ευαγγέλιο σε όλες τις γλώσσες. Η ελληνική αντήχησε άστρο λαμπερό μέσα στη νύχτα.” Από τότε υπήρξε ένθερμος φιλέλληνας και αφιέρωσε πολλά έργα του στην Ελληνική Αρχαιότητα. Από αυτόν ξεκίνησε κυρίως το “κόλλημα” της γερμανικής κουλτούρας με τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό. Θαυμαστής του ελληνικού “κάλλους” και προπάντων ζηλωτής του αρχαιοελληνικού πνεύματος σε όλους τους τομείς θα πει με εκτίμηση και θαυμασμό. «Τα ελληνικά ήχησαν όπως ένα άστρο μέσα στη νύχτα», «Απ’ όλους τους λαούς, οι Ελληνες…

Η ιστορία της διεκδίκησης, της αναμενόμενης οριστικής θετικής απόφασης και τελικά της ματαίωσης της απονομής του Βραβείου Νομπέλ στον Νίκο Καζαντζάκη κράτησε 11 ολόκληρα χρόνια. Θεωρώ ότι το είχαμε μέσα στα χέρια μας. Και το σκοτώσαμε. Ολα αυτά τα χρόνια, 1946-1957, η Ελλάς όχι μόνο κυνηγούσε τον Καζαντζάκη να μην πάρει το Νομπέλ, αλλά σε αντιπερισπασμό προέβαλλε άλλο συγγραφέα… αξιότερό του. Και απαξίωνε τον άξιο. Ουσιαστικά τον εξέβαλε από τον προθάλαμο της βράβευσης. Χαρακτηριστική είναι η φράση του Αλμπέρ Καμύ, ο οποίος πήρε το Νομπέλ το 1957, σε γράμμα του προς την Ελένη Ν. Καζαντζάκη: «…Και ακόμα δεν ξεχνώ πως τη μέρα που λυπόμουν να δεχθώ μια διάκριση, που ο Καζαντζάκης άξιζε εκατό φορές περισσότερο, επήρα από εκείνον το πιο γενναιόδωρο από όλα τηλεγράφημα…». Για πρώτη φορά η υποψηφιότητα του Νίκου Καζαντζάκη για το Νομπέλ προτείνεται στη Σουηδική Ακαδημία από την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών και τον Σύνδεσμο Ελλήνων Λογοτεχνών τον Μάιο του 1946. Ηταν κοινή υποψηφιότητα για τον Καζαντζάκη και τον Αγγελο Σικελιανό. Νωρίτερα ο Καζαντζάκης, ως πρόεδρος της Εταιρείας και διά της Εταιρείας, είχε προτείνει για το Νομπέλ τον Σικελιανό. Οταν ύστερα πληροφορήθηκε από έρευνα στη Στοκχόλμη ότι η πρόταση μπορούσε να περιλαμβάνει πέραν του ενός πρόσωπα, ακόμη και τρία τέσσερα, επανήλθε. Και έγινε έτσι νέα πρόταση για τους δύο μαζί. Ο Καζαντζάκης ζήτησε από τον Σικελιανό «να θελήσει να ενωθούν τα ονόματά τους αναπόσπαστα, γιατί, στην αγάπη, ένα πράμα, μοιραζόμενο, διπλασιάζεται. Και η τιμή για την Ελλάδα θα ‘ταν διπλή». (Από γράμμα του προς τον Παντελή Πρεβελάκη, 18.7.1946.) Προτάσεις στη Σουηδική Ακαδημία μπορούσαν να κάνουν ακαδημίες και ακαδημαϊκοί, λογοτέχνες και σωματεία τους, γνωστοί άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών. Η Ακαδημία Αθηνών δεν τον πρότεινε βέβαια. Πώς άλλωστε ήταν δυνατό να προτείνει τον Καζαντζάκη για Νομπέλ, αφού μόλις τον προηγούμενο χρόνο τον είχε θεωρήσει ακατάλληλο…