υγεια

Εάν είστε λάτρης της μεσογειακής διατροφής θα γνωρίζετε τη φέτα. Η φέτα, με τη μοναδική αλμυρή, υγρή και πικάντικη γεύση της, την κάνει μοναδική! Ίσως εκπλαγείτε να μάθετε ότι ορισμένοι θεωρούν τη φέτα το πιο υγιεινό τυρί, ιδιαίτερα εάν προέρχεται από βιολογικό αγελαδινό, ή πρόβειο γάλα. Η διατροφική αξία της φέτας περιλαμβάνει σημαντικά συστατικά: ασβέστιο, βιταμίνες συμπλέγματος Β, ριβοφλαβίνη, βιταμίνη Β6, Β12 και παντοθενικό οξύ, Βιταμίνη Α, σίδηρο, φώσφορο, ψευδάργυρο, και πολλά ιχνοστοιχεία (σελήνιο, μαγνήσιο, κάλιο, χαλκό και μαγγάνιο). Η αυθεντική φέτα δεν είναι φτιαγμένη από αγελαδινό γάλα Έχοντας διανύσει μια πορεία ύπαρξης χιλιάδων ετών, αυτό το αλμυρό τυρί περνάει από μια διαδικασία αποξήρανσης που το βοηθά να έχει αυτή την ξεχωριστή γεύση. Η γνήσια φέτα προέρχεται μόνο από ορισμένες περιοχές της Ελλάδας και παράγεται κυρίως από πρόβειο γάλα, ενδεχομένως δε να περιέχει έως και 30% κατσικίσιο γάλα, ενώ και σε αυτή την περίπτωση μπορεί να ονομάζεται φέτα. Εάν είστε λάτρης, σας δίνουμε κι άλλους λόγους, εκτός της γεύσης της, που μπορείτε να κάνετε τη φέτα την κορυφαία σας επιλογή. 5 Οφέλη της Φέτας. Είναι υγιεινό τυρί η φέτα; Για να δούμε! 1. Πέψη Πολλοί άνθρωποι υποφέρουν από δυσανεξία στη λακτόζη, ένα σάκχαρο που βρίσκεται στο αγελαδινό γάλα, δηλαδή δυσκολεύονται να τη χωνέψουν. Ορισμένοι δεν μπορούν να χωνέψουν τις πρωτεΐνες των αγελαδινών γαλακτοκομικών προϊόντων. Το πρόβειο και το αιγοπρόβειο γάλα, από το οποίο παρασκευάζεται η φέτα, περιέχει λιγότερη λακτόζη από το αγελαδινό γάλα. Επιπλέον, τα σάκχαρα διαλύονται κατά τη διάρκεια της παρασκευής. 2. Βιταμίνη B6 και ιστιδίνη Η ιστιδίνη είναι ένα σημαντικό αμινοξύ που βρίσκεται στη φέτα και είναι απαραίτητο για την προστασία των νευρικών κυττάρων, παράγει ερυθρά αιμοσφαίρια και προστατεύει τους ιστούς από την ακτινοβολία και τη βλάβη λόγω βαρέων μετάλλων. Μεταβολίζεται στους νευροδιαβιβαστές ισταμίνη και καρνοσίνη, οι οποίες εμπλέκονται στην ανοσολογική λειτουργία, την πέψη και συμβάλλουν…

Το πράσινο σαπούνι, για όσους δε γνωρίζουν, είναι πράσινο, λόγω του χρώματος της ελιάς καθώς το ελαιόλαδο, του οποίου οι εξαιρετικά θεραπευτικές ιδιότητες είναι γνωστές και αξιοποιήσιμες από τα αρχαία χρόνια, είναι το βασικό και κύριο συστατικό του. Ωστόσο, πράσινο σαπούνι παράγεται και από άλλα φυτά, πέρα της ελιάς, διατηρώντας έτσι το μεγαλύτερο ποσοστό των πλεονεκτημάτων ενός φυσικά παρασκευασμένου προϊόντος. Η ποικιλία των χρήσεων του ελαιόλαδου και οι μαλακτικές και απολυμαντικές του ιδιότητες, το καθιστούν κάτι πολύ παραπάνω από συστατικό καλής διατροφής, καθώς η χρήση του στη μορφή του σαπουνιού, αν και μοιάζει παλιομοδίτικη, σε πολλούς, παραμένει υπολογίσιμη δύναμη. Πέρα λοιπόν από μυστικό ομορφιάς πολλών γυναικών, που δεν θα σας το αποκαλύψουν ποτέ, έχει θεραπευτική δράση ενάντια σε δερματικές παθήσεις, όπως είναι η ψωρίαση και η δερματίτιδα, ενώ το μεγαλύτερό του πλεονέκτημα παραμένει η προστασία του δέρματος από την αφυδάτωση και την ξηρότητα, χωρίς βέβαια να είναι το μοναδικό. Ακολουθούν, λοιπόν, οι λόγοι για τους οποίους θα πρέπει να γίνετε, τουλάχιστον όσον αφορά στην καθαριότητα…οικολόγοι. Άκρως ενυδατικό Το πράσινο σαπούνι καθαρίζει το δέρμα, χωρίς να το στερεί από τα φυσικά του λιπαρά στοιχεία, που -κατά γενική ομολογία- καταφέρνουν άλλα σαπούνια καταλήγοντας έτσι σε ξηρό και στεγνό δέρμα. Η φυσική του σύσταση αφήνει ελεύθερους τους πόρους του δέρματος επιτρέποντας την εφίδρωση, προστατεύοντας, όμως ταυτόχρονα και με φυσικό τρόπο τα κύτταρα της επιδερμίδας. Στο πράσινο σαπούνι ακόμη, παρατηρείται η ουσία γλυκερίνη, η οποία συντηρεί την ενυδάτωση του δέρματος, αντλώντας νερό, ακόμα και από τον αέρα, ενώ σε άλλα σαπούνια του εμπορίου έχει αφαιρεθεί, για να χρησιμοποιηθεί για άλλους σκοπούς. Λίγες παρενέργειες Το πράσινο σαπούνι είναι υποαλλεργικό, δεδομένης προφανώς της φυσικής του προέλευσης, με αποτέλεσμα να είναι η ασφαλέστερη επιλογή για ευαίσθητες επιδερμίδες. Το ελαιόλαδο δε, σα συστατικό είναι ασφαλές ακόμα και για νεογέννητα βρέφη, λόγω της μαλακτικής του φύσης.…

Η βιταμίνη C όπως όλοι μας γνωρίζουμε είναι σημαντική για τη καλύτερη λειτουργία του οργανισμού. Θεωρείται μάλιστα ως μία από τις καλύτερες βιταμίνες που χρειαζόμαστε σε καθημερινή βάση. Τα περισσότερα σκευάσματα βιταμίνης C που πωλούνται στα φαρμακεία παρασκευάζονται από ασκορβικό οξύ. Φυσικά εκτός από την αγορά της βιταμίνης C υπάρχουν πολλές εναλλακτικές λύσεις, αφού όπως είναι επίσης γνωστό μπορούμε να τη βρούμε σε αφθονία στη φύση και περιέχεται σε πολλά φρούτα και λαχανικά. Αντί λοιπόν να την αγοράζετε έχετε πάντα την εναλλακτική των φρούτων, όπως τα πορτοκάλια που περιέχουν μεγάλες ποσότητες της βιατμίνης C. Τα οφέλη από τη φλούδα του πορτοκαλιού Στη φλούδα ενός μεσαίου μεγέθους πορτοκαλιού περιέχονται περίπου 60mg φλαβονοειδών και 70mg φυτοθρεπτικών συστατικών ή αν προτιμάται «ουσίες ζωτικής σημασίας». Επίσης η φλούδα του πορτοκαλιού βελτιώνει την πέψη και βοηθά στην καλύτερη λειτουργία του πεπτικού συστήματος. Βοηθάνε στη βέλτιστη λειτουργία του αναπνευστικού, καθώς επίσης καταπραΰνουν από το βήχα και είναι αρκετά χρήσιμο σε άτομα που πάσχουν από άσθμα. Περιέχουν ακόμα ενεργά συστατικά και αιθέρια έλαια που βοηθούν το συκώτι να αποβάλει καλύτερα τις τοξίνες στον οργανισμό, έχει επίσης αντιβακτηριδιακές και καταπραϋντικές ιδιότητες. Πως να φτιάξετε βιταμίνη C μόνοι σας Φτιάχνοντας μόνοι σας στο σπίτι τη δική σας βιταμίνη C είναι μια καλή επιλογή να γεμίσετε τον οργανισμό με τα απαραίτητα συστατικά που χρειάζεται, αλλά να γεμίσετε ακόμα και την τσέπη σας αφού δε θα χρειαστεί να ξοδέψετε καθόλου χρήματα. – Πλύνετε καλά τα πορτοκάλια πριν τα φάτε και ξεφλουδίστε τα, φυλάξτε τις φλούδες για να φτιάξουμε τη βιταμίνη C που χρειαζόμαστε. – Κόψτε σε λεπτές λωρίδες τις φλούδες και αφήστε τις να αποξηρανθούν σε θερμοκρασία δωματίου, αυτή η διαδικασία θα διαρκέσει μερικές μέρες, θα είστε σίγουροι ότι είναι έτοιμες όταν γίνουν αρκετά σκληρές. – Όταν έχουν σκληρύνει αρκετά σημαίνει ότι είμαστε έτοιμοι και μπορούμε να παρασκευάσουμε τη…

Πριν ασχοληθούμε πιο εξειδικευμένα με τον ζεόλιθο, ας εξηγήσουμε με μιά λέξη τι είναι αυτό το εξαιρετικό υλικό. Είναι ένα είδος πετρώματος, πέτρες! Πέτρες που έχουν την ιδιοτητα να καθαρίζουν τον αέρα, να αρωματίζουν και να  απορροφά την ανεπιθύμητη υγρασία. Ενώ οι περισσότερες πέτρες έχουν αποκλειστικά διακοσμητικό χαρακτήρα για τους υπαίθριος χώρους, τον ζεόλιθο θα πρέπει να τον καλωσορίζετε στο σπίτι σας με ανοιχτές αγκάλες. Υπάρχουν πολλά αποσμητικά χώρων στην αγορά, τα οποία καλύπτουν τις δυσάρεστες μυρωδιές με ισχυρά χημικά, που μπορεί να είναι τοξικά για την υγεία. Αντιθέτως, οι πέτρες του ζεόλιθου είναι ένας φυσικός και απόλυτα ασφαλής μέθοδος που σας προτείνουμε για τον καθαρισμό του αέρα, την απορρόφηση της μυρωδιάς και μάλιστα χρησιμοποιείται ξανά και ξανά, οπότε μόλις τα αγοράσετε θα τα έχετε για πάντα. Πώς λειτουργούν οι ζεόλιθοι; Όλα αυτά είναι ωραία και ενδιαφέροντα, αλλά πώς έχουν αποκτήσει αυτές οι πέτρες της μαγικές τους ιδιότητες; Όπως αποδεικνύεται, δεν είναι μαγεία, είναι επιστήμη! Οι ζεόλιθοι είναι μικροπορώδη, αργιλοπυριτικά άλατα που βρίσκονται ήδη σε πολλά οικιακά προϊόντα, όπως στην άμμο για τις γάτες και στα απορρυπαντικά πλυντηρίων ρούχων. Οι ζεόλιθοι είναι πετρώματα με τρισδιάστατη κρυσταλλική δομή από οξυγόνο, πυρίτιο, αλουμίνιο και αλκαλικά μέταλλα. Αυτά τα φυσικά πετρώματα σχηματίζονται εκεί που τα ηφαιστειακά πετρώματα και η τέφρα αντιδρούν με τα αλκαλικά υπόγεια ύδατα. Αναφέρονται ως «μοριακά σουρωτήρια» και λειτουργούν ως σουρωτήρι για μέταλλα. Ο ζεόλιθος έχει οπές που επιτρέπουν στα μικρότερα μεταλλικά μόρια να διέλθουν ενώ συγγρατούν τα μεγαλύτερα. Ο ζεόλιθος παράγεται συνθετικά για βιομηχανικές χρήσεις όπως ο καθαρισμός του νερού και βοηθά στη διαχείριση πυρηνικών ραδιενεργών αποβλήτων έχοντας συγκεκριμένες προδιαγραφές για το μέγεθος των οπών. Στη φύση, το μέγεθος των οπών ποικίλλει και διαφέρει από πέτρα σε πέτρα. Πήραν το όνομά τους ζεόλιθοι από έναν ορυκτολόγο το 1756. Ο Axel Fredrik Cronstedt ανακάλυψε ότι η ταχεία θέρμανση ενός…

Πρόκειται για ένα  ριζωματοειδές πολυετές φυτό, προέρχεται από την τροπική Νότιο Ασία και το κύριο συστατικό της κιτρινόριζας είναι η κουρκουμίνη. Το μπαχαρικό, προέρχεται από το ρίζωμα του φυτού Curcuma longa, που ανήκει στην οικογένεια των Ζιγγιβεριδων (συγγενής δηλαδή και του τζίντζερ), και είναι ιθαγενές της Νοτιο-Ανατολικής Ασίας.. Είναι γνωστό και ως "κρόκος της Ινδίας", από το πορτοκαλοκιτρινο χρώμα του, που μοιάζει πολύ με αυτό του κρόκου; λόγω του χαμηλότερου κόστους του, πολλές φορές χρησιμοποιείται αντί για αυτόν, ενώ το χρησιμοποιούν επίσης και για να νοθεύουν τη σκόνη του κρόκου. Πιο σπάνια, μπορεί να το συναντήσετε και σαν τουμερικ, από την αγγλική του ονομασία, Turmeric ή Curcuma domestica (Κουρκούμη η οικιακή). Είναι ένα φυτό ποώδες, πολυετές, φτάνει σε ύψος περίπου το 1 μέτρο και καλλιεργείται αποκλειστικά στις τοπικές περιοχές, όπου επικρατούν θερμοκρασίες μεταξύ 20 °C και 35 °C και πολλές βροχοπτώσεις. Τα φύλλα του είναι μεγάλα, μακριά και λογχοειδή. Τα άνθη του είναι συγκεντρωμένα σε ένα μεγάλο τσαμπί που αποτελείται από πολλές "θήκες", που είναι πράσινες στη βάση τους και λευκές ή βιολετί στις άκρες. Μέσα από αυτές τις "θήκες" ξεπροβάλλουν τα άνθη που είναι μεγάλα και κιτρινωπά. Η ρίζα του είναι κυλινδρική και ρευματοειδής, διακλαδιζόμενη, χρώματος πορτοκαλοκιτρινου και με έντονο άρωμα. Τα ριζώματα, αφού καθαριστούν, βράζονται για πολλές ώρες, έπειτα ξηραίνονται στον ήλιο ή σε ειδικούς φούρνους και τέλος αλέθονται, οπότε και παίρνουμε μια πορτοκαλοκιτρινη σκόνη, που είναι το γνωστό μας μπαχαρικό. Η τριμμένη κιτρινόριζα χρησιμοποιείται στις κουζίνες της Νοτίου Ασίας και της Μέσης Ανατολής, ως συστατικό σε μείγματα κάρι αλλά και ως χρωστική είτε σε διάφορα παρασκευάσματα ή ακόμη και σε υφάσματα. Πιο διαδεδομένα η κιτρινόριζα είναι ένα από τα βασικά συστατικά της μουστάρδας. Ως πρόσθετο στα τρόφιμα η κιτρινόριζα χρησιμοποιείται γιατί παρέχει στο τρόφιμο προστασία από την ηλιακή ακτινοβολία. Η κύρια χώρα παραγωγής του κουρκουμά είναι η…

Γκότζι Μπέρι (Goji Berry) (το μούρο της ευτυχίας) είναι η κοινή ονομασία που έχει επικρατήσει εκτός Κίνας για ένα φρούτο, που παράγεται από δύο πολύ συγγενικά μεταξύ τους είδη και τα οποία έχουν πολύ μικρές διαφορές: το Lycium barbarum και το Lycium chinense, που ανήκουν στην οικογένεια των σολανοειδών (Solanaceae). Είναι ενδημικά είδη της νοτιοανατολικής Ευρώπης και της Ασίας. Το φυτό Γκότζι Μπέρι (Goji Berry) είναι γνωστό εδώ και αιώνες στην Κίνα και στην περιοχή του Θιβέτ. Στην Κίνα αναφέρεται στις λαϊκές παραδόσεις από το 2.800 π.Χ. Χρησιμοποιείται στην κινεζική ιατρική για τις ευεργετικές του ιδιότητες όσον αφορά την τόνωση της λειτουργίας του ήπατος και των νεφρών. Τα Γκότζι Μπέρι (Goji Berry) παράγουν φρούτα όπως τα μούρα σε έντονο πορτοκαλι-κόκκινο χρώμα και ελλειψοειδές σχήμα 1–3-cm μήκος και είναι πολύ τρυφερά και μαλακά. Ο κάθε καρπός Γκότζι Μπέρι (Goji Berry) περιέχει μεγάλο αριθμό από σπόρους. Σε κάθε Γκότζι Μπέρι (Goji Berry) ο αριθμός των σπόρων ποικίλει ανάλογα με την ποικιλία και το μέγεθος του καρπού, περιέχοντας 10-60 μικροσκοπικούς κίτρινους σπόρους, που βρίσκονται συμπιεσμένοι μέσα σε καμπύλο έμβρυο. Το Γκότζι Μπέρι (Goji Berry) έχει ιστορία πολλών αιώνων χρήσης στην Κίνα, όπου εκτιμάται ιδιαίτερα για τις ιατρικές, θεραπευτικές και ευεργετικές ιδιότητές του. Μεταξύ άλλων το Γκότζι Μπέρι (Goji Berry) θεωρείται ισχυρό αντιγηραντικό και ενισχυτικό της μακροζωίας. Ως επιβεβαίωση αυτής της άποψης, άνθρωποι που ζουν σε κάποιες περιοχές της Κίνας, όπου το Γκότζι Μπέρι (Goji Berry) καλλιεργείται και χρησιμοποιείται σε μεγάλο βαθμό, απολαμβάνουν ένα πολύ υψηλό προσδόκιμο ζωής και μια καλή γενική υγεία. Τα Γκότζι Μπέρι (Goji Berry) δεν βρίσκονται σχεδόν ποτέ φρέσκα, εκτός από τις περιοχές παραγωγής τους, και συνήθως πωλούνται σε ανοιχτά κουτιά και μικρές συσκευασίες, σε ξηρά μορφή. Ο βαθμός αποξήρανσης ποικίλλει στα Γκότζι Μπέρι (Goji Berry): Κάποιοι καρποί παραμένουν μαλακοί και κάπως κολλώδεις, όπως οι σταφίδες, ενώ…

Το ρόφημα αυτό είναι κατάλληλο για αποτοξίνωση, απώλεια βάρους αλλά και θωρακίζει τον οργανισμό θωρακίζει τον οργανισμό απέναντι σε μια σειρά ασθενειών και λοιμώξεων. Το τζίντζερ (πιπερόριζα) αποτελείται σε μεγάλο ποσοστό από νερό (περίπου 80%). Επιπλέον, περιέχει αρκετό κάλιο, ψευδάργυρο, και πολυφαινόλες, στις οποίες οφείλονται κάποιες από τις ωφέλιμες δράσεις του. Tο ενεργό συστατικό της πιπερόριζας είναι η τζιντζερόλη, η οποία, όταν μαγειρευτεί, έχει πικάντικο άρωμα και μια γλυκιά και ταυτόχρονα πιπεράτη γεύση. Η ρίζα αυτού του βοτάνου έχει λίγες θερμίδες, αλλά είναι πολύ πλούσια πηγή πολλών βασικών θρεπτικών συστατικών και βιταμινών. Υπάρχουν 18 γραμμάρια υδατάνθρακες σε 100 γραμμάρια τζίντζερ. Σε σύγκριση με το 80% που έχει το ρύζι το τζίντζερ ταιριάζει καλά σε μια δίαιτα χαμηλή σε υδατάνθρακες και θα σας βοηθήσει να αισθάνεστε χορτάτοι για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, βοηθώντας να ξεπεραστούν τα ισχυρά συναισθήματα της πείνας που προέρχονται από τις δίαιτες με λίγους υδατάνθρακες. Το τζίντζερ αυξάνει την κυκλοφορία και δίνει περισσότερη ενέργεια. Όταν έρθει η ώρα για ύπνο όμως, το τζίντζερ μπορεί να βοηθήσει στην απομάκρυνση των τοξινών, επιτρέποντάς σας να κοιμηθείτε πιο εύκολα. Επειδή το τζίντζερ βελτιώνει την κυκλοφορία, πολλοί αναφέρουν μια αίσθηση ζεστασιάς, και επακόλουθη ηρεμία μετά τη λήψη του. Επίσης, έχει καταπραϋντικές και χαλαρωτικές ιδιότητες για τα εσωτερικά όργανα και αυτο οφείλεται στην αντιφλεγμονώδη δράση του. Ορισμένοι το χρησιμοποιούν καθαρά και μόνο για το λίπος της κοιλιάς και για να αποκτήσουν ένα πιο επίπεδο στομάχι. Το τζίντζερ μπορείτε να το βρείτε εύκολα Ο χυμός του λεμονιού περιέχει μεγάλη ποσότητα από Βιταμίνες και κυρίως βιταμίνη C. Παλιότερα τον χυμό του λεμονιού τον χρησιμοποιούσαν σαν αντισκορβουτικό. Πέρα από την βιταμίνη C περιέχει σε βιταμίνες Β1, Β2, Β3, Β6, το λεμόνι αποτελεί μια μικρή διατροφική έκπληξη, πλούσια σε πολύτιμα θρεπτικά συστατικά. Αρκεί να αναφέρουμε, πως κάθε λεμόνι πέρα από τις σημαντικές βιταμίνες, που περιέχει, είναι πλούσιο και σε πρωτεΐνες,…

Η ρίγανη προέρχεται από τη λέξη «όρος» και «γάνος» που σημαίνει η λαμπρότητα. Είναι το φυτό που δίνει λαμπρότητα στο βουνό. Είναι ένα φυτό, δώρο της φύσης, που χρησιμοποιείται είτε στο μαγείρεμα είτε θεραπευτικά. Θεωρείτο σύμβολο της ευτυχίας από τους αρχαίους Έλληνες και τους Ρωμαίους και γι΄ αυτό τα στεφάνια που έφτιαχναν στους γάμους περιείχαν και κλαδάκια φρέσκιας ρίγανης. Το αρωματικό φυτό που απαντάται κυρίως στην ανατολική Μεσόγειο αποτελεί υπέρμαχο της υγείας μας γιατί είναι από τα πιο ισχυρά φυσικά αντιοξειδωτικά. Η ρίγανη διαθέτει 12 φορές ισχυρότερη αντιοξειδωτική δράση από το πορτοκάλι, 30 φορές περισσότερη από την πατάτα και 42 φορές περισσότερο από το μήλο. Έχει ισχυρή αναλγητική δράση. Ήδη από την αρχαιότητα, τη χρησιμοποιούσαν ως φάρμακο για δηλητηριάσεις, σπασμούς και πρηξίματα και ως αφέψημα κατά του στομαχόπονου. Σύγχρονες έρευνες αποδεικνύουν πως είναι σπασμολυτική, απαλύνει τους μυϊκούς πόνους, κάνει καλό στους ρευματισμούς και καταπολεμά την δυσμηνόρροια. Το αιθέριο έλαιο της ρίγανης, γνωστό και ως ριγανόλαδο, καταπολεμά αποτελεσματικά, με τοπική εφαρμογή, τον πονόδοντο. Το αιθέριο έλαιο της ρίγανης φαίνεται ότι δρα και εναντίον του καρκίνου. Για παράδειγμα, στον καρκίνο του παχέος εντέρου. Η καρβακρόλη, που αποτελεί από τα κύρια συστατικά της ρίγανης, θεωρείται ότι προστατεύει έναντι του καρκίνου στο ορθό κόλον. Ευεργετικές επιδράσεις φαίνεται να έχει τόσο στη λευχαιμία, όσο και στον καρκίνο του μαστού, σύμφωνα με έρευνες που έχουν γίνει στην Ινδία και τη Βραζιλία. Οι έρευνες για τη ρίγανη και την αντικαρκινική της δράση ξεκίνησαν το 2007, όταν Μαροκινοί επιστήμονες ανακάλυψαν ότι η ρίγανη και το αιθέριο έλαιό της έχουν αντιμεταλλαξιογόνο δράση. Αυτό σημαίνει ότι η ρίγανη δεν αφήνει τα κύτταρα να μεταλλαχθούν. Σε μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2014 φάνηκε ότι στους αρουραίους που δέχθηκαν το φάρμακο μεθοτρεξάτη, η καρβακρόλη συνέβαλε στην προστασία των ευαίσθητων νεφρών τους από την τοξικότητα του φαρμάκου. Η μεθοτρεξάτη είναι ένα ιδιαίτερα τοξικό φάρμακο που χρησιμοποιείται συχνά για την…

ο καρπούζι, Citrullus lanatus, όπως είναι η επίσημη ονομασία του, ανήκει στην οικογένεια των βοτάνων Curcurbitaceae και είναι “ξαδέρφια” με το αγγούρι και την κολοκύθα. Υπάρχει από το 2.500 π.Χ και πράγματι αποτελείται από 92% νερό. Γι’αυτό άλλωστε και οι αρχαίοι Αιγύπτιοι εκτός από το να το καταναλώνουν σαν φρούτο, το μετέφεραν μαζί τους σε ναυτικές και άλλες αποστολές σαν αποθήκη νερού. Τον 10ο αιώνα μ.Χ. καλλιεργείται στην Κίνα και τον 13ο αιώνα διαδίδεται στην Ευρώπη μέσω των Αράβων. Έγιναν το σύμβολο του μαρτυρίου του Αγίου Λαυρεντίου στην Ιταλία. Κάθε χρόνο, στις 10 Αυγούστου στη Φλωρεντία, ο άγιος των μαγείρων γιορτάζεται με ένα όργιο καρπουζοφαγίας. Η ελληνική λέξη του φρούτου είναι “υδροπέπων” (αντίστοιχα στην αγγλική γλώσσα “watermelon”) και η λέξη “καρπούζι” προέρχεται από την αντίστοιχη τουρκική “karpuz”.   ΄Εχει επικρατήσει η εντύπωση ότι το καρπούζι είναι σκέτο νεράκι, πρόκειται φυσικά για μια άποψη που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Ο χυμός του καρπουζιού είναι πλούσιος σε ζάχαρα και άλλα θρεπτικά συστατικά. Η περιεκτικότητα του χυμού στα διάφορα στοιχεία επηρεάζεται από την ποικιλία τις καλλιεργητικές συνθήκες και βασικά από το βαθμό ωρίμασης.  
 Από μελέτες που έγιναν βρέθηκε ότι ο χυμός του καρπουζιού περιέχει ζάχαρα από 5% έως 8%. Αυτό σημαίνει ότι έχει λίγες θερμίδες. Ενα κιλό καρπούζι περιέχει 100-200 μόνο θερμίδες. Το καρπούζι δεν παχαίνει, δυναμώνει και ομορφαίνει. Το καρπούζι περιέχει τις απαραίτητες βιταμίνες και ανόργανα συστατικά, συμπεριλαμβανομένων βιταμίνη C, Α, Β1, Β6, το μαγνήσιο, β-καροτένιο, κάλιο και διαλυτές φυτικές ίνες. Το 90% αποτελείται από νερό και 5% σε φρουκτόζη. Περιέχει υψηλή περιεκτικότητα σε λυκοπένιο και γλουταθειόνη, ισχυρές αντιοξειδωτικές και αντικαρκινικές ουσίες. Είναι φυσικό διουρητικό, το οποίο προάγει την απώλεια βάρους και συμβάλλει στη νεφρική λειτουργία. Περιέχει πλήθος ευεργετικών για την υγεία μας συστατικών, πολλά από τα οποία ίσως δεν γνωρίζουμε. Μάθετε λοιπόν ότι: 1. 100 γρ. καρπούζι…

Άμεσα συνδεδεμένο με την καλοκαιρινή διατροφή, το σταφύλι αποτελεί ένα από τα αγαπημένα φρούτα των Ελλήνων, τόσο λόγω της δροσιστικής και ιδιαίτερης γεύσης του, όσο και λόγω της υψηλής θρεπτικής του αξίας. Το σταφύλι είναι ο καρπός του αμπελιού. Το αμπέλι αλλιώς ονομάζεται και κλήμα (Vitis Vinifera), είναι αναρριχητικό φυτό και προϊόντα του ο μούστος, το κρασί, το ξίδι και οι σταφίδες, ενώ μπορεί να γίνει και γλυκό του κουταλιού. Είναι γνωστό ως καρπός από την αρχαιότητα και αναφέρεται για πρώτη φορά στη Βίβλο. Για το σταφύλι, υπάρχουν αναφορές από τα έπη του Ομήρου και δεν είναι τυχαίο ότι κατείχε δεσπόζουσα θέση στα συμπόσια των αρχαίων. Στην αρχαία ελληνική μυθολογία αναφέρονται τρία πρόσωπα με το όνομα Στάφυλος. Η επικρατέστερη σχετικά με το όνομα των σταφυλιών αναφέρεται στον Στάφυλο, που ήταν βοσκός του βασιλιά Οινέα. Κάθε σούρουπο, όταν οδηγούσε τα κοπάδια πίσω στο υποστατικό του αφεντικού του, πρόσεξε ότι μια γίδα καθυστερούσε, ενώ συγχρόνως έκανε τρέλες. Την παρακολούθησε μια μέρα και είδε ότι το ζώο έτρωγε κάποιους καρπούς που ο ίδιος δεν είχε ξαναδεί. Ο Στάφυλος διηγήθηκε το περιστατικό στον Οινέα και αυτός του υπέδειξε να στύψει τους καρπούς αυτούς και να πάρει τον χυμό τους. Παρασκεύασε έτσι ένα ποτό που ονομάσθηκε οίνος (κρασί) από το όνομα του βασιλιά, ενώ οι καρποί αυτοί ονομάσθηκαν σταφύλια (σταφυλαί) από το όνομα του Σταφύλου. Η καλλιέργεια της αμπέλου γινόταν  στην περιοχή  του Τίγρη και του  Ευφράτη. Οι Ρωμαίοι,  ήταν λάτρεις του κρασιού καθώς  επίσης και εξαίρετοι  αγρότες. Η καλλιέργεια της αμπέλου, η κατανάλωση σταφυλιών και η παραγωγή κρασιού είχε εξαπλωθεί σε όλη την αυτοκρατορία. Σε πολλές απεικονίσεις συμποσίων της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, βλέπουμε μεγάλα τσαμπιά με ζουμερά φρέσκα σταφύλια.  Το σταφύλι,  αποτελεί ξεχωριστό στοιχείο και στην εκκλησιαστική μας παράδοση. Μας απασχολεί μέχρι και σήμερα λόγω των πολύτιμων συστατικών που περιέχει και μια…