ψυχολογια

Το σύστημα Υγείας στην Ελλάδα βρίθει προβλημάτων. Δεν είναι σπάνιες οι εικόνες ασθενών σε ράντζα σε διαδρόμους νοσοκομείων λόγω έλλειψης κλινών και τα «φακελάκια» στους γιατρούς που μετατρέπουν την προσφορά στον άρρωστο σε εμπόριο, κάνοντας την αξιοπρεπή περίθαλψη υπόθεση των πλουσίων. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον υπάρχουν φωτεινά παραδείγματα γιατρών που έρχονται να προσδώσουν στην έννοια της ανθρωπιάς μια οικουμενική διάσταση. Γιατροί που πιστοί στον όρκο του Ιπποκράτη τιμούν τον ασθενή τους και δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό για να τον ανακουφίσουν από τον πόνο. Γιατροί που όσο και αν σε κάποιους φαντάζει υποκριτικό δεν παίρνουν χρήματα για τις υπηρεσίες τους. Αυτός είναι ο Αυξέντιος Καλαγκός, ο διεθνούς φήμης καρδιοχειρουργός, ο Έλληνας της διασποράς που έχει σαν αρχή και τέλος στο λειτούργημά του το μότο: «Να προσπαθείς να γίνεις κάποιος που θα προσφέρει στους άλλους». Ο κ. Καλαγκός χειρουργεί, χωρίς να πληρώνεται, άπορα παιδιά ανά τον κόσμο -και στην Ελλάδα- με συγγενείς καρδιοπάθειες, μέσα από το πρόγραμμα του φιλανθρωπικού ιδρύματος που έχει ιδρύσει «Coeurs pour tous» («Καρδιές για όλους»). Παγκοσμίως υπάρχουν 7 εκατομμύρια παιδιά που έχουν ανάγκη από εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς.   Τα τελευταία 18 χρόνια, χάρη στην εκπαίδευση δεκάδων επαγγελματιών υγείας και στη βελτίωση των νοσηλευτικών εγκαταστάσεων και υποδομών σε πολλές χώρες, ο καθηγητής κ. Καλαγκός και η επιστημονική του ομάδα έχουν ταξιδέψει σε χώρες όπως η Ερυθραία, το Μαρόκο, ο Λίβανος, η Μοζαμβίκη, η Συρία, η Κύπρος, ο Μαυρίκιος, το Κόσσοβο, η Λιβύη, το Εκουαδόρ, τα Νησιά Κομόρες, η Πολωνία, η Σερβία, η Αλγερία, η Τουρκία κ.ά. Χιλιάδες παιδιά από υποβαθμισμένα περιβάλλοντα, σε δύσκολη οικονομική κατάσταση έχουν αποκτήσει ξανά το χαμόγελο τους και την ποιότητα ζωής τους καθώς έλαβαν φροντίδα και θεραπεία από τις ομάδες του «Coeurs pour tous», που συνεργάστηκαν με τις αυτόχθονες ομάδες. Στην Ελλάδα ο κ. Αυξέντιος Καλαγκός χειρουργεί στο νοσοκομείο «Μητέρα» με…

Από παιδί η βροχή δεν μου άρεσε, την σιχαινόμουν, εκτός αν ήταν να βγω έξω χωρίς ομπρέλα και χωρίς να με νοιάζει τίποτα,να γίνω μούσκεμα και να το ευχαριστηθώ. Όμως η ζωή έχει τον δικό της τρόπο να σε κάνει να αναθεωρείς κι εγώ μετακόμισα στη χωρα που βρέχει σχεδόν κάθε μέρα. Πλέον δεν μου είναι και τόσο δυσάρεστη η βροχή παρόλο που συνεχίζω να κρατώ πολυ σπάνια ομπρέλα. Μια τέτοια μέρα με ψιλόβροχο, ήταν και η σημερινή και αποφάσισα να πάω για καφέ μόνη μου. Εγώ με εμένα! Μου αρέσει  να περνώ χρόνο μόνη μου και τον θεωρώ απαραίτητο και πολύτιμο. Ίσως γιατί κατά βάθος είμαι πολύ μοναχική σαν άτομο. Αυτό όμως νομίζω συμβαίνει με τα περισσότερα άτομα που είναι διαφορετικά και κάπως «τρελά» ας πούμε. Το πως προέκυψε ο γάμος και η οικογένεια σε κάποια με το χαρακτήρα μου είναι άλλη ιστορία… Έκατσα λοιπόν στην καρέκλα και περιμένοντας τον καφέ μου, κοιτούσα έξω και είδα μια κοπέλα διαφορετική από τις άλλες. Με αλλιώτικο ντύσιμο, αλλιώτικα μαλλιά και μακιγιάζ. «Παρόλο που είναι όμορφη δεν διάλεξε τον συνήθη τρόπο να ντύνεται» σκέφτηκα. Διάλεξε ένα στυλ διαφορετικό. Αυτό που οι πολλοί θα έλεγαν «τρελό». Από μικρή δεν μου άρεσαν αυτά που κάνουν οι πολλοί μαζι. Αυτά τα τυπικά που τα κάνεις γιατί έτσι πρέπει, γιατί έτσι κάνουν όλοι ή γιατί έτσι συνηθίζεται. Με έκαναν να νιώθω άβολα, να βαριέμαι. Ξέρω… «κοινωνικές υποχρώσεις», «τι θα πει ο κόσμος», «πρέπει» και μπλα μπλα μπλα…τα ξέρω. Όμως εγώ δεν μιλώ για το πόσα τελικά κάνουμε από αυτά. Δεν μιλώ για αυτά που τελικά ενώ είσαι με τόσο κόσμο νιώθεις μόνος και αναρωτιέσαι τι κάνεις εκεί. Δεν μιλώ τελικα για όσα πραγματικά δεν θέλαμε να κάνουμε και κάναμε τελικά επειδή τα κάνουν οι πολλοί. Μιλώ για αυτά που στα αλήθεια θέλουμε και…

Όταν δε σε ψάχνουν, σημαίνει πολλά. Μην τους ψάχνεις ούτε εσύ. Όταν δε σε ψάχνουν, ξεκάθαρα σημαίνει, ότι τους είσαι παντελώς αδιάφορος. Μην τους ψάχνεις ούτε εσύ. Όταν δε σε ψάχνουν, είσαι μια τελειωμένη ιστορία, πεταμένη σ’ ένα παλιό συρτάρι. Μην τους ψάχνεις ούτε εσύ. Όταν δε σε ψάχνουν, έχεις ξεθωριάσει στην καρδιά και στο μυαλό τους. Μην τους ψάχνεις ούτε εσύ. Όταν δεν σε ψάχνουν, είσαι πια μία σχεδόν ανάμνηση. Ίσως, ούτε καν ανάμνηση. Μην τους ψάχνεις ούτε εσύ. Όταν δε σε ψάχνουν, ό,τι ζήσατε πέθανε. Μην τους ψάχνεις ούτε εσύ. Όταν δε σε ψάχνουν, έχεις κάνει τον κύκλο σου γι’ αυτούς και τον έχουνε κλείσει. Μην τους ψάχνεις ούτε εσύ. Και όχι μην πλανάσαι, ότι η απουσία σου θα κάνει θόρυβο. Όχι, όταν δε σε ψάχνουν, τίποτα δεν κάνει θόρυβο και κανείς δε θορυβείται. Μην τους ψάχνεις ούτε εσύ. Και μην έχεις ψευδαισθήσεις ότι δεν σε ψάχνουν από εγωισμό. Όχι όταν δε σε ψάχνουν, δεν υπάρχει εγωισμός, αλλά απάθεια. Μην τους ψάχνεις, ούτε εσύ. Και όχι, μην πιστεύεις ότι κάτι άλλο κρύβεται πίσω από αυτό. ‘Όταν δε σε ψάχνουν τίποτα δεν κρύβεται πίσω από αυτό, είναι απλά επειδή δε θέλουν να σε ψάξουν. Μην τους ψάχνεις ούτε εσύ. Όταν δε σε ψάχνουν, μην τους ψάχνεις ούτε εσύ γιατί αν ήθελαν θα σε έψαχναν. Γιατί, όποιος ψάχνει βρίσκει. Σε βρήκαν; Όχι… Οπότε, μην ψάχνεις σταμάτα, τίποτα δεν θα βρεις. Ή μάλλον θα βρεις μια τέλεια, καλά κλειδωμένη πόρτα, που περίτεχνα την κλείδωσαν. Και εκείνη την στιγμή όλα σου είναι πιο ξεκάθαρα από ποτέ. Και έτσι κλείνεις τα κεφάλαια και εσύ και προχωράς. Και πάλι καλά να λες και ένα ευχαριστώ στο σύμπαν. Όταν δε σε ψάχνουν λοιπόν, μην τους ψάχνεις ούτε εσύ. Μαρία Τσιντίδου Πηγή: metaximas.org Εικόνα

Η αύρα είναι ένα ενεργειακό πεδίο που ακτινοβολείται από ολόκληρο το σώμα μας. Η ακτινοβολία της έχει φωτογραφηθεί και έχει μια διαφορετική εικόνα από την ζέστη του σώματος που δραπετεύει από σώμα. Οι άνθρωποι έχουν αύρες ποικίλλων εντάσεων και χρωμάτων τα οποία μπορούν να τα δουν, να τα νιώσουν και να τα αποκρυπτογραφήσουν με μικρή προσπάθεια. Παρόλο που δεν είναι πολύ εύκολο να δούμε και να νιώσουμε την αύρα κάποιου άλλου ανθρώπου, δεν είναι καθόλου δύσκολο να νιώσουμε τη δική μας. Αυτό που ακολουθεί είναι  ο πιο απλός τρόπος για να αισθανθείτε την αύρα σας. Διαβάστε επίσης: Ενδυνάμωση και καθαρισμός του ενεργειακού μας πεδίου Ένας άλλος τρόπος για να νιώσετε την αύρα σας είναι να τρίψετε τα χέρια σας μαζί γρήγορα και έπειτα να αρχίσετε να τα απομακρύνετε το ένα από το άλλο, αργά. Αυτό θα σας βοηθήσει να σχηματίσετε ένα είδος μπάλας μεταξύ των χεριών σας. Αυτή είναι η αυρική σας ενέργεια. Τα βήματα: 1. Χαλαρώστε τελείως. Λειτουργεί καλύτερα αν είστε ξαπλωμένοι, επίπεδα πάνω στην πλάτη σας, με το κεφάλι σας πάνω σε ένα μαξιλάρι. Μια καλή στιγμή για να το δοκιμάσετε αυτό είναι μόλις πάτε για ύπνο. Κλείστε τα μάτια σας και χαλαρώστε. 2. Αναπαύστε τους αγκώνες σας στα πλευρά σας ώστε να πάρουν το βάρος των χεριών σας. Έπειτα φέρτε και τα δυο σας χέρια μαζί πάνω από την κοιλιά σας έτσι ώστε τα ακροδάχτυλα του αριστερού σας χεριού να αγγίζουν τα ακροδάχτυλα του δεξιού σας χεριού. Αυτό θα μοιάζει σαν να προσεύχεστε. Όταν τα χέρια σας χαλαρώσουν τελείως, τα δάχτυλά σας θα γείρουν φυσικά. Δεν πρέπει να τα αναγκάζετε να μένουν ευθεία. Όταν τα ακροδάχτυλά σας αγγίζονται με τα χέρια σας χαλαρωμένα, πρέπει να υπάρχει αρκετός χώρος μεταξύ των παλαμών σας, που θα μπορούσατε να κρατάτε μια απαλή μπάλα στα χέρια σας. Αυτή είναι η αρχική θέση.…

Όλοι μεσοπέλαγα αρμενίζουμε. Ο καθένας μας παλεύει με τον δικό του καιρό, με τη δική του θάλασσα. Πότε δαμάζει τα κύματα και πότε αυτά  τον καταπίνουν. Σημάδι των καιρών. Όλοι, όμως, παλεύουμε να φτάσουμε στη δική μας στεριά, σαν τον Οδυσσέα που λαχταρά τα  αγαπημένα χώματα. Κι αυτό είναι σημάδι της ζωής. Ο Οδυσσέας, όμως, αγαπήθηκε πολύ. Όχι μόνο η αγάπη που τον καρτερούσε, αλλά και η αγάπη που βρέθηκε στο δρόμο του, του έδωσαν τη δύναμη ν’ αντέξει την σκληράδα της ζωής του. Ημερεύει ο άνθρωπος όταν αγαπιέται.  Γαληνεύει η ματιά του. Γλυκαίνει το χαμόγελό του. Η ζωή του δεν έχει αλλάξει, έχει αλλάξει ο τρόπος που βλέπει  τις στιγμές του. Νιώθει πιο δυνατός, νιώθει πιο ανθρώπινος. Ας το θυμόμαστε αυτό κάθε φορά που βλέπουμε το πρόσωπό μας στον καθρέφτη. Κι αντί να προσπαθούμε να εντοπίσουμε τα λάθη στους άλλους, ας ακούσουμε  το δικό μας αγρίμι που ουρλιάζει μέσα μας. Η πικροχολιά και το θυμωμένο παράπονο δεν είναι παρά η απουσία της αγάπης. Η αγένεια και η προσβλητική συμπεριφορά δείχνουν την απουσία της αγάπης. Η απογοήτευση και η ανασφάλεια έχουν ανάγκη από την αγάπη. Γιατί ο άνθρωπος που αγαπιέται είναι γεμάτος φως. Είναι γεμάτος καλοσύνη. Είναι γεμάτος ελπίδα. Ναι, ημερεύει ο άνθρωπος όταν αγαπιέται. Αγαπηθείτε! Μόνο τότε θα φύγει το αγρίμι από μέσα μας!

Η επιδίωξη της ευτυχίας είναι τόσο παλιά όσο και o σύγχρονος πολιτισμός. Τα βιβλία, τα ελιξίρια, οι θρησκείες, οι φιλοσοφίες έχουν αφιερώσει μεγάλο μέρος τους σε αυτό το κυνήγι. Η ευτυχία είναι μια αναζήτηση, μια εμμονή, και μια παγκόσμια φιλοδοξία. Αλλά τι χρειάζεται για να γίνει κανείς δυστυχισμένος; Κατά κάποιο τρόπο, είναι πιο εύκολο από ό, τι η ίδια ευτυχία. Νέες έρευνες και μεγάλη εμπειρία ζωής μπορούν να σας προσφέρουν μια απλή συνταγή για να βρείτε την πραγματική δυστυχία. *** Αγοράστε πράγματα που δεν θέλετε ή για τα οποία δεν έχετε την οικονομική δυνατότητα. Σε όποια κατηγορία κι αν ανήκετε, η δυστυχία είναι σίγουρη. Όταν αγοράζετε πράγματα που δεν μπορείτε να αντέξετε οικονομικά, αναγκάζεστε να χρεωθείτε, πράγμα το οποίο περιορίζει τις άλλες επιλογές που είναι διαθέσιμες για εσάς. Όταν αγοράζετε πράγματα που δεν θέλετε, λέτε ψέματα στον εαυτό σας για την πραγματική πηγή της δυστυχίας σας. Συγκρίνετε τον εαυτό σας με τους άλλους. Η εμμονή για σύγκριση είναι η ρίζα της δυστυχίας. Ως εκ τούτου, καλά θα κάνετε να κρίνετε την επιτυχία ή την αξία σας με βάση τους άλλους ανθρώπους, ειδικά εκείνους που έχουν ένα διαφορετικό υπόβαθρο από εσάς. Κάντε το αυτό σε καθημερινή βάση, πάντα αναζητώντας ένα νέο είδωλο ή έναν ανταγωνιστή στο πρόσωπο του οποίου θα βρείτε την πραγματική σας δυστυχία. Μην απολαμβάνετε το ταξίδι. Εστιάστε μόνο στον προορισμό, χωρίς να εκτιμήσετε τη διαδρομή. Αποφύγετε να γιορτάσετε τις μικρές επιτυχίες και να σταματήσετε για να προβληματιστείτε σχετικά με το πόσο μακριά έχετε φτάσει. Αντιδράστε αντί να δράσετε. Μην παίρνετε καμία ευθύνη για το πρόγραμμα και τις προτιμήσεις σας. Αφήστε τους άλλους ανθρώπους να καθορίσουν τις επιλογές στη ζωή σας. Βασιστείτε για το πρόγραμμά σας από την ηλεκτρονική αλληλογραφία σας, τον τηλεφωνητή σας, ή τις απαιτήσεις κάποιου άλλου. Αφήστε τους άλλους να καθορίσουν τις αξίες και τις προτεραιότητές σας. Μην…

Οι άνθρωποι μπορούν να καταστρέψουν τη ζωή σας και να σας γεμίσουν με πικρία πολύ εύκολα. Μπορεί να χρησιμοποιήσουν το φόβο, την αρνητική συμπεριφορά, τις ανασφάλειές σας, να σας κάνουν να ανησυχείτε για πράγματα που δεν αξίζουν τον κόπο… Είναι τόσο κοινό και δυσάρεστο· χωρίς να το καταλάβετε πέφτετε σε μια γκρίζα άβυσσο απάθειας και δυσφορίας. Θα πρέπει να μάθετε να προσεγγίζετε τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο καθώς είναι πολύ εύκολο να αφήσετε τους άλλους να καταστρέφουν την ημέρα σας με την άσχημη συμπεριφορά τους. Κάτι που πρέπει να έχετε υπόψη σας είναι το γεγονός ότι η πικρία πάνω από όλα χαρακτηρίζεται από την ανικανότητα να είναι κανείς ευτυχισμένος. Πριν αρχίσετε να κατακρίνετε κάποιον ή να φωνάζετε «το μόνο που κάνεις είναι να καταστρέφεις τις ζωές των άλλων«, να είστε υπομονετικοί ή δεκτικοί μέχρι να καθορίσετε αν αυτό το άτομο αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα ή πάσχει από κατάθλιψη. Αν υπάρχουν μόνο και μόνο για να σας κάνουν κακό, να σας ελέγχουν και να σας εκβιάζουν τότε απλά μην τους το επιτρέπετε. Δεν επιτρέπεται να καταστρέφετε τις ζωές των άλλων Ξεκινώντας από σήμερα κιόλας θα πρέπει να θέσετε σε εφαρμογή ένα νέο στόχο: μην αφήνετε κανέναν να σας αναστατώνει ή να σας γεμίζει με πικρία. Θα ανοίξετε τη συναισθηματική σας ομπρέλα για να προστατευτείτε από τα βλαβερά λόγια των ανθρώπων που προσπαθούν να κόψουν τα φτερά σας όταν προσπαθείτε να πετάξετε, όταν προσπαθούν να σβήσουν τη φλόγα των ονείρων σας ή όταν επαναλαμβάνουν καθημερινά αυτή τη φράση «δεν μπορείς» ενώ εσείς νιώθετε ότι θέλετε να το κάνετε. Για αυτό το σκοπό μπορείτε να εφαρμόσετε αυτές τις απλές στρατηγικές. Σε ακούω, σε καταλαβαίνω αλλά προστατεύω τον εαυτό μου από εσένα Όπως αναφέραμε και στην αρχή αυτού του άρθρου, η αρνητική συμπεριφορά μπορεί να χαρακτηρίζεται από πικρία, ευερεθιστότητα, απάθεια ή ακόμη και από…

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα ψαράκι που το έλεγαν Μάτεο. Το ψαράκι αυτό ζούσε σε μια θάλασσα μακρινή, λίγο μικρή μεν, αλλά γεμάτη ψάρια, πολλά άλλα ψάρια. Πρέπει ακόμα να σας πω ότι αυτό το ψαράκι έμενε με τους γονείς του. Κι ότι ο ψαρομπαμπάς του και η ψαρομαμά του ήταν πολύ αυστηροί μαζί του. Δεν ξέρουμε γιατί, αλλά το εμπόδιζαν να κάνει ένα σωρό πράγματα*. Του καταλόγιζαν ότι κολυμπούσε, ότι έπαιζε, ότι έκανε θόρυβο με το στόμα του, με δυο λόγια, το ψαράκι αυτό είχε πάντα την αίσθηση ότι δεν έκανε ποτέ αυτό που έπρεπε. Συχνά αναρωτιόταν εάν οι γονείς του ήταν οι αληθινοί γονείς του, τόσο αυστηροί φαίνονταν. Αλλά πρώτα απ΄όλα τους φοβόταν πολύ, κυρίως τον μπαμπά του, τη μαμά του λιγότερο, αλλά τη φοβόταν λίγο κι αυτή. Αυτό το φόβο τον έκρυβε πολύ βαθιά μέσα του, ποτέ, ποτέ δεν θα τον ομολογούσε σε κανέναν. Σε ποιον να μιλήσει άλλωστε; Τα άλλα ψάρια δεν έδειχναν να φοβούνται. Έτσι κάθε πρωί, αυτό το ψαράκι που το έλεγαν Μάτεο, όταν έφτανε στο σχολείο των ψαριών, ξέρετε τι έκανε; Ε, λοιπόν, έδινε μια και κολυμπούσε προς τα άλλα ψάρια που βρίσκονταν στην αυλή του σχολείου και τα δάγκωνε. Ναι, τα δάγκωνε με το ψαρόστομά του, έτσι, χρατς, χρατς! Τα χτύπαγε κιόλας με τα πτερύγια του, με την ουρά του. Τους έριχνε νερό στα μάτια για να κλαίνε. Ναι, ναι τα ψάρια κλαίνε. Δεν το βλέπουμε γιατί τα δάκρυά τους ανακατεύονται με το νερό της θάλασσας, αλλά τα ψάρια όντως κλαίνε. Προφανώς, όλοι, όλα τα ψάρια, έμεναν κάθε φορά έκπληκτοι βλέποντας το Μάτεο το ψαράκι να δαγκώνει και να χτυπάει έτσι. Τα άλλα ψαράκια τον φοβόντουσαν. Έτσι ήταν! Αφού αυτό φοβόταν τον μπαμπά του και λίγο τη μαμά του, ήταν πολύ λυπημένο. Αν ξέρατε πόσο λυπητερή είναι…

Όλοι θυμώνουμε κατά καιρούς, αλλά αν είστε κάποιος που περνά τις περισσότερες μέρες θυμωμένος ίσως χρειάζεται να εστιάσετε στο να χαλαρώσετε. Ο θυμός δεν είναι κάτι που μας ευνοεί και μπορεί να βλάψει σοβαρά την καρδιά μας. Κατά τη διάρκεια των χρόνων έχουν γίνει αρκετές μελέτες σχετικά με τις επιπτώσεις του θυμού στην καρδιά μας και τα περισσότερα ευρήματα δεν είναι καλά. Τα έντονα επεισόδια θυμού, σε γενικές γραμμές, μπορούν να προκαλέσουν πράγματα όπως μια καρδιακή προσβολή καθώς και να αυξήσουν σοβαρά τις πιθανότητες να πάθετε μία. Μια μελέτη που διεξήχθη από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Σύδνεϋ της Αυστραλίας διαπίστωσε ότι για όσους έχουν οξεία στεφανιαία απόφραξη, όσο πιο θυμωμένοι είναι τόσο πιο πιθανό είναι να πάθουν καρδιακή προσβολή. Σε άτομα που ο θυμός τους βαθμολογήθηκε με 5 ή παραπάνω στην κλίμακα των 10 ήταν σχεδόν 9 φορές πιθανότερο να υποστούν καρδιακή προσβολή έως και 2 ώρες μετά από μια έκρηξη θυμού. Όσον αφορά τα ευρήματα τους, οι ερευνητές σημείωσαν ότι: «Αυτή η μελέτη προστίθεται στο μικρό αλλά αυξανόμενο σύνολο στοιχείων που συνδέουν τα ακραία συναισθηματικά ερεθίσματα με την εμφάνιση καρδιακής προσβολής. Οι μελλοντικές μελέτες μπορεί να βελτιώσουν τα μοντέλα πρόβλεψης για το πότε θα συμβεί αυτή και να προβούν σε νέες προληπτικές θεραπείες.» Όταν πρόκειται για τον θυμό και τους κινδύνους που τον συνοδεύουν, το να μπορείτε να επεξεργαστείτε τα άσχημα συναισθήματα σας είναι πολύ σημαντικό. Πρέπει όλοι να γνωρίζουμε πώς να χειριζόμαστε το άγχος και τον θυμό μας ανεξάρτητα από την αιτία που μας τα προκαλεί. Όσο περισσότερα γνωρίζουμε γι αυτό τόσο καλύτερα μπορούμε να του δώσουμε την απαραίτητη προσοχή. Μπορεί ακόμα να φανεί χρήσιμο το να πάρετε μια ασπιρίνη μετά από μια έκρηξη θυμού καθώς σε πολλές περιπτώσεις η ασπιρίνη είναι γνωστό ότι μπορεί να βοηθήσει καταστάσεις που σχετίζονται με την στεφανιαία αρτηρία. Σχετικά με το θέμα,…

Το πιο βαθύ και άηχο συναίσθημα είναι ο φόβος. Αυτό το γκριζωπό και ανολοκλήρωτα μοχθηρό κύμα που δε σε συνθλίβει, ούτε σε σκοτώνει αλλά σε κατατρώγει αργά και βασανιστικά. Στο μαρτύριο του φόβου υποκύπτεις με τρόπο που δεν αντιλαμβάνεσαι, με τρόπο που δε γίνεται αντιληπτός απ’ τη συνείδησή σου, σε καθημερινή βάση. Kάτι σαν το φαγητό που τρως για να επιβιώσεις. Είναι τότε που επηρεάστηκες όσο ποτέ απ’ τις φοβίες της κολλητής σου, τα κόμπλεξ του πρώην σου, τα είδωλα που προβάλλονται ασταμάτητα με επίκεντρο την προσωπικότητά τους. Είναι φορές που όλα σε ωθούν να τα μιμηθείς. Μια κακιά μίμηση. Αυτό επιθυμούσες για τη ζωή σου; Ένα τσουβάλι άγχη και κακής ποιότητας πρότυπα απ’ την εξωτερική έως την εσωτερική σου υπόσταση; Μ’ αυτά τα λίγα και ξένα είσαι ευχαριστημένος; Ο καθοδηγητής της ζωής σου είσαι μόνο εσύ. Αυτονόητο μεν αλλά λησμονείς πως τα λεγόμενα των συνανθρώπων σου είναι κυρίως τροφή για σκέψη και όχι αυτόματη αλλαγή της ύπαρξής σου. Όχι αυτόματη αποδοχή των φόβων του άλλου, ακόμη και της μητέρας σου. Ήρθε η στιγμή να διαχωρίσεις στο μυαλό σου τη συμβουλή απ’ το φόβο που, χωρίς να το καταλάβεις, υπάρχει κίνδυνος να σου μεταδώσουν. Έχουμε μάθει κι έχουμε συνηθίσει να ζούμε με την ύπαρξη πολλαπλών σωστικών μηχανημάτων μ’ αποτέλεσμα τα μπρατσάκια να είναι απαραίτητα σε κάθε μας κολύμπι. Δε βουτάμε στα βαθιά νερά, απλά τα κοιτάμε απ’ τη στεριά. Δεν είμαστε σίγουροι για τίποτα πέραν αποδεδειγμένων αξιών. Ακόμη και όταν λέμε «σε εμπιστεύομαι», «δε φοβάμαι, δε σε φοβάμαι» είναι ψέμα. Δεν έχουμε συνηθίσει να μας δένουν τα μάτια και να εμπιστευόμαστε το χέρι του άλλου για να προχωρήσουμε στο δρόμο. Φοβόμαστε γιατί μας έμαθαν να φοβόμαστε. Ο γεμάτος κόμπλεξ άνθρωπος διακατέχεται κυρίως απ’ το συναίσθημα του φόβου. Φοβάται να γελάσει, να νιώσει ελεύθερος και ζωηρός, ν’ αγαπήσει…