ψυχολογια

Κάθε φορά που δυσκολεύεστε να πετύχετε κάτι, δείτε αυτή την λίστα με αποφθέγματα για την έμπνευση και την κινητοποίηση που χρειάζεστε ώστε να γίνετε όσο το δυνατόν καλύτεροι. Η έμπνευση μπορεί να έρθει από οπουδήποτε, αλλά μια από τις αγαπημένες μου πηγές είναι τα αποφθέγματα. Υπάρχουν αρκετά που με βοήθησαν να μείνω στην πορεία μου σε δύσκολες στιγμές και ελπίζω τα παρακάτω ρητά των πιο επιτυχημένων ανθρώπων της ιστορίας να έχουν το ίδιο αποτέλεσμα και σε εσάς: «Το κουράγιο είναι χάρη υπό πίεση» – Έρνεστ Χέμινγουεϊ «Μάθε από το χθες, ζήσε το σήμερα και να ελπίζεις για το αύριο. Το σημαντικό είναι να μην σταματήσεις να προβληματίζεσαι.» -Άλμπερτ Αϊνστάιν «Δεν έχει σημασία πόσο αργά πας εφόσον δεν σταματάς.» -Κομφούκιος «Μην κλαις επειδή τελείωσε, χαμογέλα επειδή συνέβη.» -Dr. Seuss «Μερικές φορές δεν μπορείς να δεις τον εαυτό σου καθαρά μέχρι να τον δεις μέσα από τα μάτια των άλλων.»- Έλεν ΝτιΤζένερις «Όταν σταματάς να ονειρεύεσαι, σταματάς να ζεις.» -Μάλκολμ Φορμπς «Δεν είναι τα δυνατότερα είδη αυτά που επιβιώνουν, ούτε τα εξυπνότερα αλλά αυτά που προσαρμόζονται καλύτερα στις αλλαγές.» -Κάρολος Δαρβίνος «Ζήσε σαν να πρόκειται να πεθάνεις αύριο. Μάθε σαν να πρόκειται να ζήσεις για πάντα.» -Μαχάτμα Γκάντι «Για να είσαι αναντικατάστατος πρέπει να είσαι διαφορετικός.» -Κοκό Σανέλ «Δεν μπορείς να τους ευχαριστείς όλους και δεν μπορείς να κάνεις να σε συμπαθούν όλοι.»- Κέιτι Κάουρίκ «Πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος έχει περιορισμένο αριθμό καρδιακών παλμών. Δεν σκοπεύω να χαραμίσω κανέναν από τους δικούς μου.» -Νηλ Άρμστρονγκ «Οι δύο πιο σημαντικές μέρες της ζωής σου είναι η μέρα που γεννήθηκες και η μέρα που κατάλαβες το γιατί.» -Μαρκ Τουαίην «Κάθε μέρα κάνε κάτι που σε φοβίζει.» -Έλινορ Ρούζβελτ «Μην ανησυχείς για την αποτυχία. Επιτρέπεται να την κάνεις μόνο μια φορά.» Ντρου Χιούστον «Μια από τις μεγαλύτερες ασθένειες είναι να είσαι κανείς…

Να είσαι μαλακός με τους ανθρώπους. Ευγενής. Δεν ξέρεις τι κρυφό σταυρό κουβαλάει καθείς στη πλάτη. Να μην βιάζεσαι να αρπαχτείς. Μην έχεις πάντοτε τον τελευταίο λόγο. Άφηνε και μερικές κουβέντες να πέφτουνε στο πάτωμα. Προσπάθησε να χαμογελάς. Να χαμογελάς πολύ. Στο σπίτι. Στη δουλειά. Στο δρόμο. Στο καφέ. Στην αγορά. Είναι μια μορφή αγώνα και αυτό. Μια μορφή άσκησης. Μια μορφή φιλανθρωπίας σε έναν κόσμο καταθλιπτικό. Σε έναν κόσμο γκρίζο. Προσπάθησε να ακούς. Να ακούς τι έχει ο άλλος να σου πει κάθε φορά. Όλοι λένε, φωνάζουνε, αλλά δε στέκονται δυο λεπτά να αφουγκραστούνε στον διπλανό τους. Δεν μπορείς να σταματήσεις ούτε τον πόλεμο, ούτε την πείνα, ούτε τους βομβαρδισμούς. Μπορείς όμως να βάλεις ένα λιθαράκι και να φέρεις λίγη ειρήνη στο δικό σου σπίτι… Ψυχολόγος Ελευθεριάδης Ελευθέριος

Ο Σωκράτης, ο Έλληνας Αθηναίος φιλόσοφος και μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του ελληνικού και παγκόσμιου πνεύματος και πολιτισμού και ένας από τους ιδρυτές της Δυτικής φιλοσοφίας, γεννήθηκε το 470 π. Χ. Πιθανότατα σπούδασε αστρονομία και γεωμετρία όταν ήταν νέος. Ήταν ανάμεσα στους Αθηναίους που πολέμησαν στην μάχη της Αμφίπολης, στην μάχη στο Δήλιο της Βοιωτίας και στην πολιορκία της Ποτίδαιας. Αν και πριν την συμμετοχή του στον Πελοποννησιακό πόλεμο δεν είχε σχέση με την πολιτική η εμπειρία του στην διάρκεια του πολέμου τον ώθησε να είναι ενεργό μέρος στην πολιτική ζωή της πόλης του. Βέβαια το πραγματικό του ενδιαφέρον σε όλη την διάρκεια της ζωής του ήταν η φιλοσοφία. Ο Σωκράτης δεν άφησε γραπτά κείμενα, θεωρώντας ότι ένα κείμενο θα μπορούσε να είναι χρήσιμο για την στείρα μάθηση ενός σχολείου, αλλά δεν ήταν διόλου χρήσιμο για την τόνωση της ίδιας της έρευνας. Η φιλοσοφία του Σωκράτη ασχολείται κατά κύριο λόγο με τον άνθρωπο και τις σχέσεις του στην κοινότητα την οποία ζει. Ο Σωκράτης απέρριψε εντελώς να ασχοληθεί με την μελέτη της φύσης όπως οι Σοφιστές. Οι πρώτοι φιλόσοφοι λοιπόν αναζητούσαν την αρχή της δημιουργίας του κόσμου, ενώ ο Σωκράτης αναζήτησε την αρχή κάθε ηθικής έννοιας, που δεν επηρεάζεται από ιστορικές και κοινωνικές συνθήκες αλλά ούτε από τη δυνατότητα της αντίληψης του κάθε ανθρώπου. Αναζήτησε δηλαδή το απόλυτο και απέρριψε το σχετικό, μελέτησε την ηθική ουσία και απέρριψε τα ηθικά φαινόμενα. Ο Σωκράτης ήταν ο πρώτος που διείσδυσε εις βάθος στη μελέτη της πραγματικής ουσίας του ανθρώπου. Μίλησε πρώτος για την ψυχή ως την πραγματική ουσία του ανθρώπου και την αρετή ως αυτό που επιτρέπει την πλήρωση της ανθρώπινης φύσης μέσα από την διαρκή αναζήτηση και βελτίωση της ψυχής. Ο Σωκράτης επιθυμούσε να δημιουργήσει μία στέρεα θεωρία που θα ορίζει οριστικά και αμετάκλητα τις έννοιες του…

Αληθινή αγάπη: κύρια προτεραιότητα είναι η εξέλιξη του εαυτού σας. Τοξική αγάπη: υπάρχει εμμονή με τη σχέση. Αληθινή Αγάπη: υπάρχει χώρος για ανάπτυξη και επέκταση αλλά και επιθυμία για τους άλλους να αναπτυχθούν εξίσου. Τοξική αγάπη: αίσθημα ασφάλειας και άνεσης μόνο στην ομοιότητα. Η ανάγκη θεωρείται απόδειξη αγάπης – στην πραγματικότητα ίσως είναι φόβος, ανασφάλεια, μοναξιά. Αληθινή Αγάπη: υπάρχουν ξεχωριστά ενδιαφέροντα και φίλοι ενώ ταυτόχρονα διατηρείτε τις υπόλοιπες σημαντικές σχέσεις στη ζωή σας. Τοξική αγάπη: απόλυτη εμπλοκή στα πάντα, περιορισμένη κοινωνική ζωή, παραμέληση παλιών φίλων κι ενδιαφερόντων. Αληθινή αγάπη: ενθάρρυνση της εξέλιξης του άλλου κι αίσθημα ασφάλειας που οφείλεται στη δική σας αξία. Τοξική αγάπη: ενασχόληση με τη συμπεριφορά του άλλου και φόβος πιθανών αλλαγών του. Αληθινή αγάπη: ύπαρξη αρμόζουσας εμπιστοσύνης (εμπιστοσύνη στον/στην σύντροφο όσον αφορά τη συμπεριφορά του/της). Τοξική αγάπη: αισθήματα ζήλειας, κτητικότητας, ανταγωνισμού, ανάγκη προστασίας των «κεκτημένων». Αληθινή αγάπη: συμβιβασμός, διαπραγμάτευση ή ηγετική συμπεριφορά εκ περιτροπής κι επίλυση των προβλημάτων από κοινού. Τοξική αγάπη: προσπάθειες για απόκτηση του ελέγχου, κατηγορίες, παθητική ή επιθετική χειραγώγηση. Αληθινή αγάπη: αποδοχή της ατομικότητας του άλλου. Τοξική αγάπη: προσπάθεια αλλαγής του άλλου σύμφωνα με τα δικά σας πρότυπα. Αληθινή αγάπη: μέσα στη σχέση ασχολείστε με όλες τις πτυχές της πραγματικότητας. Τοξική αγάπη: η σχέση βασίζεται στην ψευδαίσθηση και την αποφυγή των δυσάρεστων καταστάσεων. Αληθινή αγάπη: οι δύο σύντροφοι φροντίζουν τον εαυτό τους και η συναισθηματική τους κατάσταση δεν εξαρτάται από τη διάθεση του άλλου. Τοξική αγάπη: υπάρχουν προσδοκίες ότι ο ένας σύντροφος θα φροντίσει και θα «σώσει» τον άλλο. Αληθινή Αγάπη: αποστασιοποιημένη αγάπη (υγιές ενδιαφέρον για τον/την σύντροφο διατηρώντας τα όρια της ελευθερίας του/της.) Τοξική αγάπη: εμμονή με τα προβλήματα και τα συναισθήματα του άλλου. Αληθινή Αγάπη: το σεξ είναι ελεύθερη επιλογή που αναπτύσσεται μέσω της φροντίδας και της φιλίας. Τοξική αγάπη: υπάρχει πίεση γύρω από το σεξ που οφείλεται στον φόβο, την ανασφάλεια και την ανάγκη για άμεση ικανοποίηση. Αληθινή αγάπη: υπάρχει η δυνατότητα οι σύντροφοι να απολαμβάνουν μοναχικές στιγμές. Τοξική…

Το πήρα απόφαση. Δε θα αφήσω ξανά την κακία σου να κυριαρχήσει σε εμένα, δε θα σου επιτρέψω ξανά τη διάθεσή μου να ορίζεις. Και ποιος είσαι εσύ θαρρείς, μικρέ άνθρωπε, και ποθείς τη διάθεσή μου να ορίσεις; Το αποφάσισα. Οι κακίες σου δεν αφορούν εμένα, εσένα αφορούν. Το να μη με αγαπάς δεν αφορά εμένα, εσένα αφορά. Δικό σου πρόβλημα αν δεν μπορείς να δεις, δικό σου πρόβλημα αν δεν μπορείς να εκτιμήσεις. Για ποιο λόγο τη δική μου να καρδιά να πληγώνω διαρκώς; Αποφάσισα να μην αφήσω ξανά τα λόγια σου να σπείρουν μέσα μου τους σπόρους της αυτοαμφισβήτησης και της ανασφάλειας. Αποφασίζω να κολυμπήσω στη δική μου ακύμαντη και ήρεμη θάλασσα, να μην ταράζομαι από τη δική σου εσωτερική ανεπάρκεια η οποία σε ωθεί να βγάζεις κακία και να υποβιβάζεις τον άλλο. Όχι, δεν είναι δικό μου πρόβλημα. Είναι καθαρά δικό σου, αποκλειστικά δικό σου. Όχι, δε θα πληγωθώ ξανά από εσένα. Θα με προστατεύσω, δε θα σε ξανακούσω, η κακία σου μέσα μου ξανά δε θα φυτρώσει. Θα με αγκαλιάσω ακόμα πιο σφιχτά, θα με αγαπήσω ακόμα περισσότερο. Όχι, δε με πληγώσω ξανά για εσένα. Δε θα ανοίξω ακόμα μία άλλη πληγή. Το αποφάσισα, πες ό,τι θέλεις. Δε με αφορά πια η κακία σου, δε με αγγίζει.

Τα συναισθήματα μας αποκτούν αξία, μονάχα όταν έχουμε δικά μας ακέραια αισθήματα και σκέψεις. Η καταπίεση των αυθόρμητων συναισθημάτων και κατά συνέπεια της ατομικότητας, έχει αφετηρία από από τα πρώτα στάδια της ζωής ενός παιδιού. Ο τρόπος με τον οποίο είναι διαμορφωμένο το εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά και ο τρόπος που οι ενήλικες έχουν μάθει να αντιμετωπίζουν τα παιδιά, συχνά οδηγεί στην εξάλειψη του αυθορμητισμού τους. Μέσα από τις μικρόκοινωνίες των οικογενειών, αλλά και των σχολείων, έχουν αντικατασταθεί οι πρωταρχικές σκέψεις, τα καθαρά αισθήματα, οι αυθόρμητες ενέργειες και οι γνήσιες επιθυμίες των παιδιών, με δράσεις που έχουν επιβληθεί από την κοινωνία ή το σύστημα. Οι τιμωρίες, οι απειλές, η δωροδοκία, οι κατευθυνόμενες εξηγήσεις είναι μοτίβα στα οποία υποβάλουμε τα παιδιά και τους προκαλούν σύγχυση, κάνοντας τα να εγκαταλείπουν τα αρχικά τους πηγαία αισθήματα και σκέψεις. Ως αποτέλεσμα τα παιδιά να παραιτούνται σταδιακά από την ειλικρινή έκφραση των συναισθημάτων τους και ενδεχομένως κι από το ίδιο το συναίσθημα. Κάτι το οποίο μπορεί να εξελιχθεί καταστροφικό για το μέλλον τους. Με αυτόν τον τρόπο επίσης διδάσκονται να απωθούν την επίγνωση που έχουν σχετικά με την εχθρότητα και την ανειλικρίνεια των άλλων. Τα παιδιά έχουν την ικανότητα να αντιλαμβάνονται τέτοιου είδους αρνητικές ιδιότητες και να μην ξεγελιούνται τόσο εύκολα από τα λόγια, όπως συμβαίνει διόλου τυχαία, πιο εύκολα με τους ενήλικες. Κάποιες φορές επιμένουν να αντιπαθούν κάποιον χωρίς φανερό λόγο, όταν νιώθουν να υποβόσκει προσποίηση σε κάποιο συγκεκριμένο άτομο. Αυτή η αντίδραση όμως τακτικά αποθαρρύνεται από τους μεγαλύτερους, με σκοπό να τα ωθήσει να προσαρμοστούν στα κοινωνικά στερεότυπα. Παροτρύνονται να συμπαθούν ανθρώπους, να είναι φιλικοί μαζί τους, να χαμογελούν, να είναι διαχυτικά ακόμα κι αν δεν αισθάνονται άνετα ή δεν αποτελεί επιθυμία τους να φερθούν καθ´ αυτούς τους τρόπους. Έτσι το παιδί σαν αγγίξει την ωριμότητα και γίνει ενήλικας συχνά καταλήγει…

Όλοι θα συναντήσουμε την αδελφή ψυχή μας σε κάποιο σημείο της ζωής μας αλλά όσο περισσότερο πρέπει να περιμένεις τόσο πιο πολύ ανυπομονείς. Απλώς επειδή δεν έχεις συνδεθεί με το άλλο σου μισό δεν σημαίνει ότι θα είσαι μόνος για πάντα και πρέπει να το αποδεχτείς. Η αδελφή ψυχή σου θα σε βρει όταν είσαι έτοιμος/η. Το σύμπαν ξέρει πότε είναι η σωστή ώρα και θα τον/την φανερώσει είτε το θέλεις είτε όχι. Αν νομίζεις ότι είσαι έτοιμος/η για την αδελφή ψυχή σου και την ψάχνεις όσο πιο σκληρά μπορείς αλλά χωρίς αποτέλεσμα, τότε υπάρχει κάποιος λόγος γι αυτό. Όταν παλεύουμε να βρούμε την αδελφή ψυχή μας δεν πρέπει να «προσπαθούμε σκληρότερα» για την βρούμε αλλά πρέπει να σταματήσουμε και να σκεφτούμε τον εαυτό μας και την πορεία μας στην ζωή. Με το να ξεπεράσουμε τα εμπόδια που αντιμετωπίζουμε σήμερα μπορούμε να προωθήσουμε μια καλύτερη ατμόσφαιρα για την αδελφή ψυχή μας. Αν δεν βρίσκεσαι στο ίδιο πνευματικό επίπεδο με την αδελφή ψυχή σου, δεν θα σε βρει τόσο εύκολα όσο θες. Παρακάτω αναφέρω κάποιους λόγους για τους οποίους ίσως δεν έχεις καταφέρει ακόμα να βρεις την αδελφή ψυχή σου. Παρόλο που κάποιοι από αυτούς τους λόγους μπορεί να είναι λίγο απογοητευτικοί και δύσκολο να τους ξεπεράσεις, αν τους κατανοήσεις θα σε βοηθήσουν μακροπρόθεσμα. Μερικές φορές, ο καλύτερος τρόπος για να προχωρήσεις είναι πραγματικά να αλλάξεις την τωρινή καθημερινότητα σου. 7 λόγοι για τους οποίους δεν έχεις βρει ακόμα την αδελφή ψυχή σου Έχεις πολλή περιττή αρνητικότητα Αν έχεις πολλή αρνητικότητα, η αδελφή ψυχή σου δεν μπορεί να παρουσιαστεί. Πρέπει να βρίσκεσαι στο σωστό συναισθηματικό επίπεδο για να έρθει στην ζωή σου. Σίγουρα, μερικές φορές η αδελφή ψυχή μας μπορεί να μας βρει όταν είμαστε στα χειρότερα μας, αλλά όχι όταν ενισχύουμε την αρνητικότητα. Δεν έχεις αφήσει το…

Συνηθίζουμε να χρησιμοποιούμε μια μεζούρα στα συναισθήματα. Σ’ αγαπώ πολύ. Σ’ εκτιμώ πολύ. Σε συμπαθώ πολύ. Πόσο άστοχο! Τα συναισθήματα ή υπάρχουν ή όχι. Δεν έχει μέτρο η αγάπη. Ή αγαπάς ή όχι. Δεν έχουν μέτρο η εκτίμηση κι ο σεβασμός. Ή τα νιώθεις ή όχι. Όπως δεν έχουν μέτρο η αντιπάθεια, η απέχθεια ή η αδιαφορία. Γι’ αυτό σταμάτα να παίζεις με τις λέξεις. Οι άνθρωποι δεν είναι μόνο αυτό ή μόνο εκείνο. Οι άνθρωποι είναι ένα σύνολο από συναισθήματα, σκέψεις, εμπειρίες, ανάγκες. Ένας άνθρωπος είναι όλα ή τίποτα. Δεν είναι ούτε μόνο αυτό ούτε μόνο το άλλο. Δε χωράει μεζούρα σ’ αυτά που σε κάνει να νιώθεις. Ή τον γουστάρεις ή όχι. Γιατί με τα ημίμετρα που προσπαθείς να τον πείσεις, τον κατατάσσεις στην κατηγορία της καβάτζας. Δίνεις την εντύπωση ότι είσαι κάπου στη μέση, ενώ στέκεσαι στην πόρτα. Με τη σιγουριά ότι ο άλλος δε θα σε αφήσει να την κλείσεις. Το ξέρεις. Και χρησιμοποιείς τα συναισθήματά του για να μπορέσεις να ικανοποιήσεις την συναισθηματική επιβεβαίωση που έχεις ανάγκη όταν ζοριστείς ή την σeξουαλική σου ανάγκη όταν ξεμείνεις. Συντηρείς μια ιστορία με ξεθυμασμένα, πολυφορεμένα λόγια. Αυτά που έχεις πρόχειρα στην τσέπη σου και τα πασάρεις σε κάθε θηλυκό που φαίνεται διψασμένο για αγάπη. Το αναγνωρίζεις πια εύκολα το θήραμά σου. Ενθουσιάζεσαι, το παραμυθιάζεις, το κατακτάς και μετά αποσύρεσαι γιατί δεν είσαι συναισθηματικά διαθέσιμος. Ένα πυροτέχνημα είσαι που σβήνει όταν σταματήσουν τα επιφωνήματα. Κι αντί να εξαφανιστείς μαζί με μια συγγνώμη, παραμένεις εκεί τριγύρω κρυμμένος στη γωνιά σου, όπως τα παιδιά που παίζουν κρυφτό. Γιατί είσαι σίγουρος ότι εκείνη θα αναζητήσει αυτήν τη λάμψη που την τύλιξε όταν σε γνώρισε. Τι κι αν δεν τη βλέπει πια; Ελπίζει ότι θα την ξανανιώσει. Και θέλει να το παλέψει. Να της το χρεώσεις; Να της χρεώσεις επειδή…

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου, μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες. Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την, γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την στων σχέσεων και των συναναστροφών την καθημερινήν ανοησία, ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

Πρέπει να είμαστε φυσιολογικοί. Να ξυπνάμε το πρωί για τη δουλειά με την απαιτούμενη μουρμούρα. Το στρώμα μας έπεσε βαρύ και τα μαξιλάρια δεν φτιάχτηκαν για τον ευαίσθητο αυχένα μας. Οι συμβατικές αγκαλιές μας επιτρέπουν εξάλλου τη μουρμούρα. Για την ακρίβεια την απαιτούν. Τρέφονται από την αίσθηση πως κάτι μας λείπει, εκείνο το «μισό» που μας στερεί το δικαίωμα σε αγάπες και λουλούδια. Ο έρωτας, βλέπεις, αναζητά ένα κάποιο θάρρος, ένα ξεγύμνωμα και μια βουτιά στην ολόκληρη αλήθεια μας. Εμείς, όμως, τα ξεκαθαρίσαμε. Είμαστε φυσιολογικοί. Πριν τον καφέ έχουμε τα νεύρα μας γιατί ακόμη καλά καλά δεν ανοίξαμε βλέφαρο. Μετά και πάλι δυσφορούμε. Μας φταίει η κίνηση στο δρόμο κι η άχαρη ρουτίνα που κρυφά τρέμει το φυλλοκάρδι μας να μην τη χάσουμε. Μα γκρινιάζουμε. Έτσι, για την ελάχιστη δόση επαναστατικότητας στο προφίλ μας. Ωραίο πράγμα η ανώδυνη επαναστατικότητα και, προπάντων, μας προσδίδει την απαιτούμενη τυχοδιωκτική γοητεία. Μικροί θα αλλάζαμε τον κόσμο, θυμάσαι; Στην πορεία ευτυχώς το πιάσαμε το νόημα. Θα γινόμασταν απλώς κανονικοί. Κι όλα μέλι γάλα. Στη δουλειά θα βαφτιζόμασταν σωστοί υπάλληλοι. Υπάκουοι κι ανέμπνευστοι, εφόσον το επιθυμούσε το αφεντικό. Εάν τυχόν παίρναμε την πολυπόθητη προαγωγή ασφαλώς και θα ξεχνούσαμε το νευρικό παρελθόν των κατώτερων κλιμακίων. Θ’ ασκούσαμε την εξουσία ως τύραννοι και θ’ αναπτύσσαμε αλλεργία στα εργασιακά δικαιώματα. Θ’ ανταμείβαμε τους κόλακες και θα δυσπιστούσαμε στους λιγότερο δουλοπρεπείς. Στις συζητήσεις θα συμφωνούσαμε με τον πλέον δυνατό. Είναι ωραίο να εντάσσεσαι στην ομάδα του ισχυρού, δεν συμφωνείς; Και προπάντων βολικό. Μια ομπρέλα προστασίας για τις δύσκολες στιγμές, ένα βόλεμα στο δημόσιο για τους απογόνους κι ένα ξελάσπωμα για τις τυχόν ατασθαλίες μας στην εφορία. Στις φιλίες ξεκινήσαμε ρομαντικά. Μια συντροφιά από ατίθασες ψυχές με τα πόδια στο γραφείο και τα όνειρα στα σύννεφα. Προσγειωθήκαμε. Προτιμάμε το σταυροπόδι τώρα. Κρίνεται πιο κομψό και απείρως πιο ασφαλές.…