Άκου τώρα τι μου είπε…
Όχι, δεν θα σε συγχωρήσει γιατί σου μίλησε για τις πληγές της και της άνοιξες κι άλλες.
Όχι, δεν θα σε συγχωρήσει γιατί σου είπε πως βγήκε από τα σκοτάδια της με πολύ κόπο και την έβαλες στα δικά σου και την παράτησες εκεί.
Όχι, δεν θα σε συγχωρήσει γιατί ζήλεψες το γέλιο που ξανακέρδισε μετά από πολλά δάκρυα και της το έκλεψες.
Όχι, δεν θα σε συγχωρήσει γιατί σου είπε πως πέρασε πολλά και θεώρησες πως αντέχει κι άλλα.
Όχι, δεν θα σε συγχωρήσει γιατί ήταν ξεκάθαρη απο την αρχή κάτι που εσύ φοβάσαι να κάνεις ακόμα και με τον εαυτό σου.
Όχι, δεν θα σε συγχωρέσει γιατί νόμιζες πως ήταν σκαλοπάτι να ξεπεράσεις τα απωθημένα σου.
Μάλλον δεν άκουσες τη φωνή της όταν σου μίλησε για τους δικούς της δαίμονες.
Μην τους ξυπνάς σου είπε και η απάντηση σου ήταν νανουρισέ τους. Μα όταν ξυπνούν οργιάζουν καλέ μου. Και όταν οργιάζουν στάζουν πίκρα και φαρμάκι.Φωτιά που στο πέρασμα της τα λιώνει όλα.
Μάλλον δεν ένιωσες τον λυγμό της όταν σου είπε από τι κόλαση επέζησε.
Προφανώς δεν την πίστεψες όταν σου είπε ότι οι λέξεις ανοχή και αντοχή έχουν σβήσει από το μυαλό της.
Όλα θέλουν το χρόνο τους αλλά ακόμα κι αυτός έχει όρια. Δεν είναι ανεξάντλητος ειδικά όταν δεν αξιοποιείται σωστά.
Το “μαζί” και το “είμαι εδώ για όλα” είναι λέξεις βαριές για οποιονδήποτε αλλά είναι μόνο για εκείνους που ξέρουν τη σημασία τους και οχι μόνο τον ήχο όταν προφέρονται.
Για όλα τα παραπάνω λοιπόν…
Όχι, δεν θα σε συγχωρέσει γιατί σύμφωνα με το άσμα δεν είναι θεός ρε φίλε αλλά άνθρωπος και ακόμα μια φορά πόνεσε.
Ίσως όχι από σένα αλλά από αυτό έδειξες οτι είσαι. Από αυτό που συστήθηκες.
Και κάτι τελευταίο που μου είπε να σου μεταφέρω.
Καλές απόκριες λοιπόν, είναι η εποχή σου.
